Το Πι (ανέκδοτο ποίημα του Χρήστου Πανταζή Κορακιανίτη)

Το Πι

Στρέφω το νου στην καρδιά μου
και βλέπω

πως το μόνο που έχω να περηφανευτώ τελικά
είναι πως είμαι τσακισμένος

Ποιος περηφανεύεται για την φτώχεια του όμως;

Βάζω στην άκρη όμορφες λέξεις
θάβω λόγους κι αναλύσεις
και μόνος
γυμνός από όλα
προσπαθώ να σηκωθώ

Λασπωμένος, πληγωμένος, ξοδεύοντας χρόνια σε όμορφα ποιήματα
αποφασίζω να μην γράψω ξανά
παρά για ό,τι κατάσαρκα έζησα
επιστρέφοντας στην πρώτη μου Πατρίδα

Αντικρίζω ένα Πι
αυτό των κουτσών
που τόσο καιρό
απασχολημένος με την διανόηση και τις πολλές συναναστροφές
δεν έβλεπα

Πια όμως γνωρίζω την αξία του
κι έτσι βαδίζω απλά κι αργά
κοιτώντας χαμηλά

Σηκώνω ένα ξύλο από χάμω
και γράφω στο χώμα

για ότι στ’ αλήθεια μαθαίνω

μέρα με την μέρα να ζω:

Η Ποίηση από την οίηση μόν' ένα Πι απέχουν

Χρήστος Πανταζής Κορακιανίτης