Έχω ενημερώσει κάποιους φίλους για την εξέλιξη της ΕΔΕ που μου γίνεται, και νομίζω ότι πρέπει να ενημερώσω και τους επισκέπτες του blog μου.
Από την αρχή είχα την υποψία, για να μην πω τη βεβαιότητα, ότι στόχος της ήταν να παρεμποδισθεί η εκ νέου επιλογή μου ως σχολικός σύμβουλος. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ τη διαδικασία. Ήμουν πρώτος στη λίστα με τα αντικειμενικά μόρια, και επίσης πήρα εικοσάρια στην συνέντευξη. Υπάρχει σχετικό έγγραφο που λέει ότι οι ΕΔΕ που δεν έχουν τελεσιδικήσει δεν λαμβάνονται υπόψη στη συνέντευξη, και ο δικός μου φάκελος που είχε σταλεί από την προανάκριση ήταν ακόμη κλειστός. Μια αβανταδόρικη ερώτηση από την κα Κυρκίνη, την οποία και ευχαριστώ από αυτές τις γραμμές, σχετικά με τις 8 ξένες γλώσσες μου και τα κινέζικά μου, που μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσω για τις σχέσεις ασιατικού θεάτρου με την αρχαία τραγωδία, είχε σαν αποτέλεσμα να πάρω εικοσάρια από όλους, με εξαίρεση ένα 19. Έτσι βρέθηκα πρώτος και στην τελική λίστα με 50.25 μόρια, την οποία αναμενόταν να υπογράψει η υπουργός. (Παρεμπιπτόντως, επειδή κοίταξα από περιέργεια τους πίνακες, είδα ότι είχα πάρει τα περισσότερα μόρια από όλους τους φιλολόγους πανελλαδικά, και από όλες τις ειδικότητες μόνο ένας ηλεκτρολόγος (ΠΕ17) είχε πάρει περισσότερα μόρια, 50,82, ενώ κάτω από μένα ήταν μία συνάδελφος των αγγλικών με 50 μόρια). Πολλοί είχαν μάθει για την πρωτιά μου, όπως κι εγώ με τηλεφώνημα στο αρμόδιο γραφείο. Δεχόμουν συγχαρητήρια, και με ειρωνεύονταν όταν έλεγα ότι μόνο όταν υπέγραφε η υπουργός θα έπαυε η αγωνία μου.
Οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Η υπουργός ζήτησε την αναπομπή του ονόματός μου, με αποτέλεσμα σε δεύτερη συνεδρίαση του συμβουλίου επιλογής όπου δώσαμε την συνέντευξη τα εικοσάρια που πήρα να μετατραπούν σε τριάρια (εκτός από δύο που παρέμειναν 20), και έτσι από την πρώτη βρέθηκα στην 42η θέση.
Και ερωτώ: Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά; Ήταν πιο τρομερά τα σόκιν ανέκδοτά μου στο blog μου σε σχέση με το σκάνδαλο που προκλήθηκε με τη σύμβουλο των αγγλικών με την αλλαγή στις βαθμολογίες στις πανελλαδικές, πράγμα για το οποίο διατάχθηκε ΕΔΕ και παρενέβη ο εισαγγελέας, και παρολαυτά επιλέγη εκ νέου; (Κατά τη γνώμη μου σωστά, αφενός γιατί δεν είχε τελεσιδικήσει η ΕΔΕ της, και επειδή στο τέλος τέλος εκτελούσε εντολές). Και τι να πω για τα δυο ανέκδοτα που μου καταμαρτυρούν, όπως διάβασα στην κοινοποίηση του εγγράφου για την τελική παραπομπή μου, όπου το ένα αναφέρεται σε κάποια ζώα του δάσους που έπαιρναν παραισθησιογόνες ουσίες, και το άλλο σε ένα παιδί που παρίστατο μάρτυρας των εξωσυζυγικών σχέσεων των γονιών του υπονομεύοντας έτσι το θεσμό της οικογένειας; (Παρεμπιπτόντως, τα θέματα αυτών των δύο ανεκδότων τα βρήκα μετά και στο βιβλίο του Τζακ Κερουάκ «Στο δρόμο». Μήπως το βιβλίο αυτό θα πρέπει να απαγορευθεί;) Τελικά όχι μόνο με τα σόκιν, αλλά με κανένα ανέκδοτο δεν μπορείς να είσαι ασφαλής.
Αυτοί είναι οι κίνδυνοι του διαδικτύου. Ο μόνος συνάδελφος που ξέρω να έχει επίσης ιστοσελίδα κατηγορήθηκε για κάποιες αναρτήσεις του, άδικα κατά τη γνώμη μου, και ίσως αυτό δεν είναι άμοιρο του γεγονότος ότι επίσης δεν επελέγη εκ νέου ως σχολικός σύμβουλος.
Συνάδελφοι bloggers, προσοχή. Στο post μου με τον προβληματισμό «Επωνυμία versus ψευδωνυμία» συζήτησα απλώς τα υπέρ και τα κατά. Τώρα τάσσομαι αναφανδόν υπέρ της ψευδωνυμίας, χωρίς βέβαια και αυτό να αποτελεί απόλυτη προστασία, όπως φαίνεται στο κείμενο της Διεθνούς Αμνηστίας, στην προ-προτελευταία ανάρτησή μου.
Ξαναθυμίζω τις προδημοσιεύσεις μου, αλλά και τις τελευταίες δημοσιεύσεις μου, στην ιστοσελίδα μου http://users.otenet.gr/~hdermi