Book review, movie criticism

Saturday, June 29, 2019

Jacques Deray, Η Πισίνα (La piscine, 1969)


Jacques Deray, Η Πισίνα (La piscine, 1969)


 

Από προχθές στους κινηματογράφους.
  Είναι η τρίτη φορά που βλέπω αυτή την εξαιρετική ταινία.
  Θέμα, η ζήλεια. Η γοητευτική Ρόμι Σνάιντερ και ο κλασικός γόης Αλέν Ντελόν, που δύσκολα πείθει σαν τον καταθλιπτικό όπως τον θέλει τον σενάριο, είναι τα μεγάλα ατού της ταινίας.
  Όμως όχι μόνο. Η ταινία ανατρέπει βασικά αφηγηματικά κλισέ και αφηγηματικές αναμονές. Δεν υπάρχει η ποιητική δικαιοσύνη, ενώ ο δολοφονημένος (Μωρίς Ρονέ) είναι ο «κακός» και ο δολοφόνος του ο «καλός».
  Γιατί «κακός»;
  Μετά από χρόνια θυμήθηκε ότι έχει μια κόρη (Τζέην Μπίρκιν), η οποία είναι τώρα πια δεκαοκτάχρονη. Του αρέσει να την κυκλοφορεί και να μην πιστεύουν οι φίλοι του ότι είναι κόρη του, να νομίζουν ότι είναι φιλενάδα του. Ακόμη, βλέπει με αρκετή υποτίμηση τον φίλο του, και νομίζει ότι τη Ρόμι την έχει στο τσεπάκι, ότι δεν χρειάζεται παρά να κουνήσει το δακτυλάκι του για να πάρει πίσω την παλιά του ερωμένη. Ο Αλέν Ντελόν τώρα μόλις θα επιβεβαιώσει αυτή τη σχέση, για την οποία πριν είχε μόνο την υποψία.
  Έγκλημα ζήλειας;
  Είπαμε, είναι ο καλός της ιστορίας, δεν θα γινόταν εγκληματίας αν δεν μεσολαβούσε το τυχαίο, για το οποίο υπεύθυνος ήταν ο φίλος του. Όσοι έχετε δει την ταινία, πιθανόν να θυμάστε αυτή τη λεπτομέρεια -εγώ την είχα ξεχάσει.
  Να θυμίσουμε ότι υπάρχει και το «A bigger splash» του «Luca Guadagnino», remake της «Πισίνας». Στην ανάρτησή μου γι’ αυτή την ταινία έγραψα αρκετά για την πλοκή, πράγμα που δεν μπορώ να κάνω εδώ μια και παίζεται στους κινηματογράφους. Θυμάμαι τώρα, με αφορμή αυτήν την ταινία ξαναείδα την «Πισίνα».
   


No comments: