tag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post8721323486776338661..comments2023-11-28T19:41:45.657+02:00Comments on Μπάμπης Δερμιτζάκης: Gaspar Noe, Irreversible (Μη αναστρέψιμος)Babis Dermitzakishttp://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-1128773384394057642009-04-19T12:49:00.000+02:002009-04-19T12:49:00.000+02:00Ήμουνα χθες με τη φίλη μου τη Μαργαρίτα. Μιλώντας ...Ήμουνα χθες με τη φίλη μου τη Μαργαρίτα. Μιλώντας για κινηματογράφο (μου συνέστησε να δω το The reader)τη ρώτησα αν είδε το Irreversible. Η αντίδασή της, εντελώς αυθόρμητα: Χριστέ και παναγιά μου. Χθες, Μεγάλο Σάββατο.Babis Dermitzakishttps://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-2099422164121318482009-04-13T13:34:00.000+02:002009-04-13T13:34:00.000+02:00Ορίζοντα,λυπάμαι πολύ που δεν ικανοποιώ τα στάνταρ...Ορίζοντα,λυπάμαι πολύ που δεν ικανοποιώ τα στάνταρ σου. Σε ευχαριστώ και πάλι για τις ταινίες που μου συνέστησες. Χάρηκα για τη γνωριμία, έστω και αν είσαι με ψευδώνυμο.Babis Dermitzakishttps://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-42527552443497461242009-04-12T18:57:00.000+02:002009-04-12T18:57:00.000+02:00"Και μια και μιλάμε για ποίηση, τι υπέροχη η τελευ...<I>"Και μια και μιλάμε για ποίηση, τι υπέροχη η τελευταία σκηνή με την Μπελούτσι, τρισευτυχισμένη, ξαπλωμένη στο γρασίδι, και την κάμερα να περιφέρεται από πάνω της σαν ελικόπτερο. Και με τη θεσπέσια μουσική του Μπετόβεν"</I><BR/><BR/>Άλλο ένα κλειδί, το βασικότερο ίσως!<BR/>Το βλεπεις και ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ!!! <BR/><BR/>Η μάλλον η καρδιά σου το βλέπει. Αλλά δεν την ακούς.<BR/><BR/>Κι αυτή ακριβώς η σκηνή είναι η σκηνή της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.Ορίζοντας Γεγονότωνhttps://www.blogger.com/profile/12498146902228929523noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-68752712554078055422009-04-12T18:48:00.000+02:002009-04-12T18:48:00.000+02:00Τώρα είναι που με στενοχώρησες ολοκληρωτικά. Θα πω...Τώρα είναι που με στενοχώρησες ολοκληρωτικά. Θα πω αυτό που τόσο επιμελώς απέφευγα, ότι έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για αυτό το blog.<BR/>Διότι τα πάντα είναι απελπιστικά επιφανειακά. Λυπάμαι πραγματικά που τα λέω αυτά γιατί φαίνεσαι καλός άνθρωπος και "με στενοχωρεί να λέω άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους" (Matrix). Ειλικρινά. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά<BR/>αντί ας πούμε να ασχοληθώ με τις τρέχουσες υποχρεώσεις που είναι πολλές (βλ. Παρίσι).<BR/><BR/>Λοιπόν, είμαι απογοητευμένος και εξοργισμένος. <BR/>Απογοητευμένος γιατί μόλις κάναμε να αγγίξουμε την ουσία λες κι έχεις κάτι σαν εσωτερική άμυνα που σε επαναφέρει πάλι πίσω. Φοβάσαι να καταδυθείς;<BR/><BR/>Εξοργισμένος με όλα αυτά που λες. Αν δεν είσαι φιλόσοφος φίλε μου, δεν είσαι ούτε και ποιητής. Άκου "οι περισσότεροι αναγνώστες δεν φιλόσοφοι, είναι ποιητές"!! Εκτός αν εννοείς ποιητές του τύπου "ήσυχο, ήσυχο το ποταμάκι".<BR/>Ξέρω κι ένα σωρό κυρίες που ζωγραφίζουν ανθοδοχεία με λουλουδάκια, αυτό τις κάνει ζωγράφους; <BR/>Άσε που η φιλοσοφία δεν είναι μόνο αναγκαία συνθήκη της τέχνης αλλά όπως έλεγε και ο Σωκράτης, της ίδιας της ζωής. <BR/><BR/>Σχετικά με την ποίηση κανένας δεν την υπερασπίστηκε περισσότερο από τον Ταρκόφσκι. Αλλά την αντιμετωπίζει κι αυτός σαν στάση ζωής: "Η γέννηση και η ανάπτυξη της σκέψης έχει δικούς της νόμους, και ορισμένες φορές απαιτεί μορφές έκφρασης διαφορετικές από τα πρότυπα της λογικής σκέψης. Ο ποιητικός συλλογισμός είναι πιο κοντά στους νόμους με τους οποίους αναπτύσεται η σκέψη, επομένως πιο κοντά στην ίδια τη ζωή"! ... "Με την ποιητική σύνδεση... ο θεατής γίνεται πιο ενεργός. Μετέχει στη διαδικασία ανακάλυψης της ζωής, χωρίς έτοιμα συμπεράσματα (...) Οι πολυσύνθετες σκέψεις και τα ποιητικά οράματα του κόσμου δεν χρειάζεται να στριμώχνονται στο πλαίσιο του φανερά ευνόητου" και το καλύτερο, η ποίηση "είναι η μόνη που θέτει το κοινό σε ισότιμη μοίρα με το δημιουργό στη σύλληψη. Και μόνο για χάρη του αμοιβαίου σεβασμού αξίζει να εφαρμοστεί"<BR/><BR/>Κι επειδή έχω την αίσθηση ότι όλα αυτά που λέω μάλλον θα σε μπερδέψουν περισσότερο, θα το κάνω πιο λιανά.<BR/><BR/>Όχι, Μπάμπη. Να μην πιστέψεις ότι ο Γκασπάρ Νοέ πιστεύει ότι η πραγματικότητα είναι αντιστρεπτή.<BR/>Γιατί αυτό δεν είναι παρά το πρώτο ερώτημα σε μια σκάλα με πολλά σκαλοπάτια. Και αν δεν είσαι διατεθειμένος να ανέβεις μερικά, καλύτερα να μην ασχοληθείς καν.<BR/><BR/>Για να καταλάβεις πώς νοιώθω, είναι σαν μιλάμε για κινέζικα που κατέχεις κι εγώ να σου λέω "μου αρέσουν τα κινέζικα, έχουν ωραίες καμπύλες, έχουν οξείες πινελιές, βλέπω μέσα σπιτάκια, ανθρωπάκια κλπ." κι εσύ να προσπαθείς να μου εξηγήσεις ότι πίσω από αυτά κρύβεται πχ. μια ρήση του Κομφούκιου, κι εγώ να μην μπορώ να το δεχτώ και να σου λέω, "Μα όχι! αφού μπορώ να δω την ομορφιά των κινέζικων, αυτή είναι! Και μου αρκεί, γιατί να πάω παραπέρα;" κι εσύ να τραβάς τα μαλλιά σου ξέροντας τι πραγματικά λένε αυτά τα καλλικατζαράκια........<BR/><BR/>Και πάλι συγγνώμη για τη σκληρή μου γλώσσα...<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>"Η πραγματικότητα είναι μια οπτική γωνία για τα πράγματα"<BR/>Μαρσέλ Προυστ<BR/><BR/>"Η πραγματικότητα δεν υπάρχει"<BR/>Αέρα Πατέρα<BR/><BR/>"Η μη-πραγματικότητα υπάρχει"<BR/>Αγνώστου<BR/><BR/>"Ναι αλλά η μη μη-πραγματικότητα δεν υπάρχει"<BR/>Αέρα ΠατέραΟρίζοντας Γεγονότωνhttps://www.blogger.com/profile/12498146902228929523noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-2128050500705950452009-04-12T17:52:00.000+02:002009-04-12T17:52:00.000+02:00Και μια και μιλάμε για ποίηση, τι υπέροχη η τελευτ...Και μια και μιλάμε για ποίηση, τι υπέροχη η τελευταία σκηνή με την Μπελούτσι, τρισευτυχισμένη, ξαπλωμένη στο γρασίδι, και την κάμερα να περιφέρεται από πάνω της σαν ελικόπτερο. Και με τη θεσπέσια μουσική του Μπετόβεν, δεν νομίζω να κάνω λάθος, τρίτη συμφωνία, εδώ μπορεί να κάνω λάθος, δεν ήθελα να το γράψω χωρίς να είμαι σίγουρος, και ξέχασα να φέρω ένα copy με την κλασική που έχω ριπάρει και κατεβάσει. Όταν ανέβω στην Αθήνα θα επιβεβαιώσω.Babis Dermitzakishttps://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-23206407515224979152009-04-12T17:40:00.000+02:002009-04-12T17:40:00.000+02:00Ορίζοντα, ελάχιστοι αναγνώστες, όπως εσύ, είναι φι...Ορίζοντα, ελάχιστοι αναγνώστες, όπως εσύ, είναι φιλόσοφοι, οι περισσότεροι είναι ποιητές. Κι εγώ δίπλα στη φιλοσοφική μου πλευρά έχω μια πολύ μικρή ποιητική πλευρά. <BR/>Να πιστέψω ότι ο Γκασπάρ Νοέ πιστεύει ότι η πραγματικότητα είναι αντιστρεπτή; Αυτό είναι σκέτη μεταφυσική, ενώ το να το προβάλει σε ταινία, είναι ποίηση. Το αν είναι αντιστρεπτή ή μη αντιστρεπτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αποδειχθεί, όπως και ένα σωρό άλλα μεταφυσικά αξιώματα, μπορούμε να τα δεχθούμε μόνο ως πιστεύω. Εγώ είμαι παιδί της αναγέννησης, του διαφωτισμού και του μαρξισμού, δεν μπορώ να το δεχθώ. Πιστεύεις ότι αν συζητήσουμε το θέμα θα καταλήξουμε πουθενά;<BR/>Σε ευχαριστώ πάντως που με προγκάρεις, θα δω όλον τον Νοέ. Και σκέφτομαι στα σοβαρά να διαβάσω κάποια βιβλία για τον κινηματογράφο που έχω πάρει, θέλω να πω να τα βάλω σε απόλυτη προτεραιότητα, αφού τελειώσω τα βιβλία κάποιων φίλων. <BR/>Λοιπόν, οι πορτοκαλιές στο περιβόλι μου είναι ολάνθιστες, νιώθω ευτυχισμένος. Πιο πίσω είναι η τρελή ροδιά, αυτή δεν φαίνεται. Η αμυγδαλιά είναι γέρικη, σπάνε τα κλωνάρια της, θα έπρεπε να την κόψω αλλά δεν μου κάνει καρδιά, υπήρχε εκεί πριν γεννηθώ εγώ. Σήμερα πήγαμε με το φίλο μου το Σταύρο και κάψαμε κλαδιά σε ένα λιοχώραφο. Στην Αθήνα νιώθω σαν να βρίσκομαι σε εξορία. Και το καλοκαίρι που θα έχω κανονικό adsl στο χωριό, χάρη στη cyta, θα έχω το κυριότερο που μου προσφέρει η Αθήνα: Το ίντερνετ, το παράθυρο στον κόσμο και στην επικοινωνία.Babis Dermitzakishttps://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-33886160864768018052009-04-12T14:26:00.000+02:002009-04-12T14:26:00.000+02:00Τι σύμπτωση! Γράψαμε ταυτόχρονα!Επιτέλους! λίγη δρ...Τι σύμπτωση! Γράψαμε ταυτόχρονα!<BR/><BR/>Επιτέλους! λίγη δράση:<BR/><BR/><I>"..η ταινία είναι αναστρέψιμη, χάρη στο μοντάζ. Η πραγματικότητα όμως όχι. Την ταινία την είδα σαν ένα σαρδόνιο σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα, που δεν είναι αναστρέψιμη, ενώ η ταινία μπορεί να είναι."</I><BR/><BR/>Αν είχες γράψει από την αρχή μόνο αυτό και τίποτα περισσότερο, θα σου είχα βγάλει το καπέλο και θα είχα υποκλιθεί!<BR/><BR/>Και μετά θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια ωραία υπαρξιακή κουβέντα πάνω στο αν είναι η όχι αντιστρεπτή η πραγματικότητα.Ορίζοντας Γεγονότωνhttps://www.blogger.com/profile/12498146902228929523noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-67674981347615865292009-04-12T14:16:00.000+02:002009-04-12T14:16:00.000+02:00Υ.Γ. "Σε κάποιο σημείο στην ταινία η Μόνικα Μπελού...Υ.Γ. <BR/><BR/>"Σε κάποιο σημείο στην ταινία η Μόνικα Μπελούτσι λέει στο φίλο της ότι είδε ένα άσχημο όνειρο, ότι βρισκόταν σε ένα κατακόκκινο τούνελ και ξαφνικά αυτό <B><I>άνοιξε στα δυο</I></B>"<BR/><BR/>Χα! Τώρα το πρόσεξα! Μπερδεύτηκα κι εγώ με τις "ανθισμένες πορτοκαλιές" κι έχασα το ζουμί. Ευτυχώς που ξαναδιαβάζω. <BR/><BR/>Φαίνεται ότι βρήκες ένα από τα κλειδιά που άφησε ο Νοέ!Ορίζοντας Γεγονότωνhttps://www.blogger.com/profile/12498146902228929523noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-86431078646931042392009-04-12T14:06:00.000+02:002009-04-12T14:06:00.000+02:00Ας τα πάρουμε ένα ένα. Ενώ έχω την τάση να επικεντ...Ας τα πάρουμε ένα ένα. <BR/>Ενώ έχω την τάση να επικεντρώνομαι στο στόρυ, από όπου συνήθως βγάζουμε το "τι θέλει να πει ο ποιητής", πιστεύω ότι σε ένα έργο είναι τελικά το ύφος που μετράει. Όπως το είπε ο Marshal Mc Luhan, The medium is the message. Πάντως με αυτά που λες μου θυμίζεις τον Σολωμό, στους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Όπως η ομορφιά της φύσης αποτελεί ένα κίνδυνο για τους πολιορκημένους, να τους ξεστρατίσει από τον αγώνα τους, έτσι κι εσύ μου λες ότι οι ωραίες και ποιητικές εικόνες δεν με αφήνουν να δω το βαθύτερο νόημα. <BR/>Ποιο είναι αυτό; <BR/>Μου λες "Καλά, ο τίτλος δεν σε παραξένεψε; Το γεγονός ότι βλέπεις ανεστραμμένη μια ταινία που λέγεται "μη αναστέψιμη" δεν σε προβλημάτισε; Τελικά είναι ή δεν είναι αναστρέψιμη;"<BR/>Εγώ θα σου πω, αλλά θέλω να μου πεις κι εσύ τη δική σου άποψη. Ναι, η ταινία είναι αναστρέψιμη, χάρη στο μοντάζ. Η πραγματικότητα όμως όχι. Την ταινία την είδα σαν ένα σαρδόνιο σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα, που δεν είναι αναστρέψιμη, ενώ η ταινία μπορεί να είναι. <BR/>Δεν χωνεύω τον διδακτισμό στην τέχνη, παρόλο που έχω γράψει τα "διδακτικά" οικολογικά παραμύθια μου "Ο χορός της βροχής", και δεν είδα να μας διδάσκει τίποτα εδώ ο Νοέ. Εσύ τι βλέπεις ότι μας διδάσκει;<BR/>Συμφωνούμε απόλυτα για το Νίτσε, μεγάλος φιλόσοφος. Κάποτε θα τον ξαναδιαβάσω. <BR/>Με έχεις προκαλέσει με τον Νοε, θα ψάξω και για τις άλλες ταινίες του, αλλά όταν ανέβω στην Αθήνα.Babis Dermitzakishttps://www.blogger.com/profile/07505769276799583475noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4634467273909974250.post-9248162451559681482009-04-12T02:16:00.000+02:002009-04-12T02:16:00.000+02:00Αγαπητέ Μπάμπη,με κάνεις και νοιώθω περίεργα με αυ...Αγαπητέ Μπάμπη,<BR/>με κάνεις και νοιώθω περίεργα με αυτά που γράφεις. Από μια άποψη στενοχωριέμαι που μετά πρέπει να απαντήσω.<BR/>Ίσως το παράκανα κι εγώ λίγο. Στην προσπάθειά μου να σε αποσπάσω από τις "ωραίες" και "ποιητικές" εικόνες που έχουν την τάση να κλειδώνουν το βλέμμα μας και να μη μας αφήνουν να δούμε βαθύτερα, μάλλον πήγα στο άλλο άκρο και τώρα όπως φαίνεται κολλήσαμε στις "αποκρουστικές". Και πάλι χάσαμε την ουσία.<BR/><BR/>Η ταινία του Γκασπάρ Νοέ είναι σαφέστατα μια βαθιά φιλοσοφική ταινία. Σαν τέτοια δεν στην πρότεινα άλλωστε;<BR/><BR/>Η πρώτη ταινία του Νοέ που είχα δει ήταν το "Carne", ένα μικρού μήκους αριστούργημα (που σάρωσε τα βραβεία και ο Νοέ το ανέπτυξε σε μεγάλου μήκους με τίτλο "Μόνος εναντίον όλων"). Βλέποντας αυτές τις ταινίες αυτόματα κατέταξα το Νοέ στους φιλοσόφους. Είναι όμως σκληρή ταινία (τις αντιμετωπίζω σαν μία), πολύ πιο σκληρή από το "μη αναστρέψιμο" (αλήθεια; γιατί ο μεταφραστής το μεταφράζει σαν αρσενικό;;). Το "μη αναστρέψιμο" είναι μια γλυκιά ταινία. Ο Νοέ, πολύ πιο ώριμος πια, κάνει την αυτοϋπέρβασή του. Ξεκινάει ως σκληροπυρηνικός πανκ, γεμάτος μίσος για όλους και για όλα, για να καταλήξει, όχι στο συμβιβασμό, αλλά σε μιαν άλλη εναλλακτική, μιαν άλλη επιλογή. <BR/>Ενώ στην πρώτη ταινία μας βρίζει, στη δεύτερη μας διδάσκει.<BR/><BR/>Μια και ανέφερες το Νίτσε, ο Νοέ μου τον θυμίζει πολύ. Και ο Νίτσε γίνεται καυστικός ενίοτε αλλά τελικά δεν μπορεί να κρύψει ότι είναι ψυχούλα. Γι'αυτό και είναι και για μένα ένας από τους αγαπημένους μου. (Έχω γράψει και τραγούδι με τίτλο "Νίτσε").<BR/><BR/>Αλλά ας έρθουμε λίγο στο θέμα. Το "μη αναστρέψιμο" έχει κι αυτό κάποια επίπεδα. Καλά, ο τίτλος δεν σε παραξένεψε; Το γεγονός ότι βλέπεις <B>ανεστραμμένη</B> μια ταινία που λέγεται "μη αναστέψιμη" δεν σε προβλημάτισε; Τελικά είναι ή δεν είναι αναστρέψιμη;Ορίζοντας Γεγονότωνhttps://www.blogger.com/profile/12498146902228929523noreply@blogger.com