Lou Ye, Spring fever (春风沉醉的晚上) 2009
« Ένα βράδυ βαθιά μεθυσμένος με το ανοιξιάτικο αεράκι» είναι ο κινέζικος τίτλος του έργου, που τιμήθηκε με βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών. Στο διαδίκτυο διάβασα ότι το βραβείο το πήρε ο σεναριογράφος για την τόλμη του θέματος: ομοφυλοφιλία στη σύγχρονη Κίνα. Στο διαδίκτυο επίσης διάβασα ότι μόλις το 1997 αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα βγήκε από τον κατάλογο των ψυχικών ασθενειών.
Η ταινία κινείται στο ίδιο επίπεδο με το «Θερινό ανάκτορο»: και εδώ περιγράφονται έρωτες, μόνο που εδώ οι έρωτες είναι ομοφυλοφιλικοί, ή για την ακρίβεια αμφιφυλικοί, αφού εμπλέκεται και η γυναίκα του ενός νεαρού, που καθώς συμβιβάζεται στο τέλος με την ιδιαιτερότητα του άνδρα της συναινεί, ή μάλλον παίρνει την πρωτοβουλία και σχηματίζουν ένα ερωτικό τρίγωνο.
Περίπου χωρίς υπόθεση όπως και το θερινό ανάκτορο, βλέπουμε τους έρωτες του τρίο αυτού, καθώς και πολύ τολμηρές ομοφυλοφιλικές σκηνές, που τέτοιες μόνο στον Αλμοδοβάρ είχα δει. Αυτός όμως είναι ομοφυλόφιλος, ενώ για τον Lou Ye δεν ξέρω, και δεν θέλω να εικάσω ότι είναι κι αυτός ομοφυλόφιλος μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να γυρίσει μια ταινία με ένα τέτοιο τολμηρό θέμα. Πάντως φαίνεται να έχει εμμονή με την αυτοκτονία, αφού και στο έργο αυτό, όπως και στο «Θερινό ανάκτορο», έχουμε μιαν αυτοκτονία. Ίσως θέλει να μας πει ότι οι μεγαλύτερες ματαιώσεις σχετίζονται με τις ερωτικές μας σχέσεις, και στις ματαιώσεις αυτές πολλοί βρίσκουν την αυτοκτονία σαν διέξοδο.
Κρίμα έγραψα ένα μεγαλούτσικο σχόλιο και μου το 'φαγε ο «μπλογγερ».
ReplyDeleteΜου άρεσε πολύ η ταινία αυτή είναι η μοναδική του Λοου Γιε που έχω δει.
Επίσης είναι δυο οι γυναίκες που εμφανίζονται (το έψαξα στο imdb) η μία είναι η σύζυγος του άντρα που αυτοκτονεί κι η άλλη η φίλη του ντετέκτιβ. Υπάρχουν πολλά ερωτικά τρίγωνα, δεν έχω δει περισσότερα σε ταινία
Την έχω πάθει κι εγώ, και γι αυτό συχνά, όταν βλέπω ότι το σχόλιό μου γίνεται μεγαλούτσικο, το αντιγράφω ώστε να μη μου φαγωθεί κατά τη διαδικασία του publish.
ReplyDeleteΤις κινέζικες ταινίες τις βλέπω βασικά λόγω κινεζομάθειας. Δεν είμαι ρατσιστής με τους ομοφυλόφιλους, αλλά ταινίες που έχουν θέμα την ομοφυλοφιλία δεν με ενδιαφέρουν. Είχα δει μια παλαβή ελληνική μ' αυτό το θέμα. Αλλά καταλαβαίνω ότι έχουν και αυτοί κάθε δικαίωμα να εκφραστούν. Για την ταινία έγραψα πιο πολύ επειδή συνδέεται με την αυτοκτονία. Και δεν έγραψα και πολλά πράγματα.
Βλέπω ταινίες αλλά έχω σταματήσει να γράφω γι αυτές, κρατάω όμως σημειώσεις για μένα, σύντομες, που δεν τις ανεβάζω στο blog. Προτιμώ να γράφω για βιβλία. Δεν αποκλείω βέβαια να ξαναγράψω, αν δω κάποια που έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σε ευχαριστώ και πάλι.
Εγώ έχω ένα πρόβλημα με τις κινέζικες ταινίες γιατί κουράζομαι πολύ να αναγνωρίσω πρόσωπα, αυτό το παθαίνω ακόμα και με ευρωπαϊκές ταινίες αν οι ηθοποιοί έχουν ίδιο χρώμα μαλλιά, αλλά και στην αληθινή μου ζωή.
ReplyDeleteΌσα κινέζικα είχα μάθει τα ξέχασα, από τον τίτλο ξεχωρίζω μόνο τον άνεμο, το «ντε» και το «σανγκ».
Δυστυχώς στη λογοτεχνία και κυρίως την ελληνική είμαι αναλφάβητη. Αλλά την θεωρώ ανώτερη τέχνη από τον κινηματογράφο, αν μπορεί κανείς να κατατάξει έτσι απλά τις τέχνες
Με ανακουφίζεις μ' αυτό που μου λες, ότι η λογοτεχνία είναι ανώτερη, γιατί σπούδασα λογοτεχνία και όχι κινηματογράφο, και όταν βλέπω ή γράφω για κινηματογράφο μου φαίνεται σαν να χάνω λιγάκι το χρόνο μου, προτιμώ να διαβάζω για τη λογοτεχνία και να γράφω γι αυτή. Πάντως μην ανησυχείς που μπερδεύεσαι με τα πρόσωπα, το πρόβλημα είναι γενικότερα ανθρωπολογικό, και μ' αυτούς συμβαίνει το ίδιο, διάβασα κάπου ότι τα μέλη μιας κινέζικης αντιπροσωπείας συνεχώς μπέρδευαν τους λευκούς δυτικούς.
ReplyDeleteΚι εγώ τα έχω ξεχάσει πάρα πολύ τα κινέζικά μου, παρόλο που φτάσαμε μέχρι τα μισά του έκτου βιβλίου (advanced)στον ελληνικινεζικό σύνδεσμο. Σκοπεύω να κάνω μια γερή επανάληψη τώρα που βγαίνω στη σύνταξη. Πάντως ξέρω αρκετές από τις συνηθισμένες λέξεις. Αρκεί να σου πω ότι το "Τυφλό βουνό" (blind shaft) του Li Yang το είδα με κινέζικους υπότιτλους, παγώνοντας την εικόνα και διαβάζοντας, ένα έργο φρικιαστικό. Είναι φανταστικός ο κινέζικος κινηματογράφος, θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή σ' αυτόν.