Wang Xiaoshuai, Ο ποδηλάτης του Πεκίνου 十七岁的单车 και In love we trust 左右

Wang Xiaoshuai, Ο ποδηλάτης του Πεκίνου 十七岁的单车 (2001), In love we trust 左右 (2002)

«Το ποδήλατο του δεκαεφτάχρονου» είναι ο αρχικός τίτλος, αλλά ένας τίτλος που δείχνει την προέλευση της ταινίας όπως «Ο ποδηλάτης του Πεκίνου» μπορεί να τραβήξει περισσότερους θεατές στα ταμεία. Καλογυρισμένη ταινία, που δείχνει τον αγώνα ενός δεκαεπτάχρονου επαρχιώτη να επιβιώσει στο Πεκίνο, όπου τόσοι κινέζοι επαρχιώτες καταφεύγουν για μια καλύτερη ζωή. Το όνειρο της αστυφιλίας, που τη λέμε και εσωτερική μετανάστευση, όπως και της κυριολεκτικής μετανάστευσης, δεν είναι πάντα ρόδινο, και στιγμές στιγμές μπορεί να γίνει πραγματικός εφιάλτης. Έχουμε δει και άλλες παρόμοιες κινέζικες ταινίες. Δυο «εφιαλτικές» στιγμές για τον ήρωά μας είναι όταν του κλέβουν το ποδήλατο, και, στο τέλος της ταινίας, όταν του το ποδοπατούν καταστρέφοντάς το. Πολύ καλός ο σκηνοθέτης Γουάνγκ Σιάοσουάι, τον είδαμε και στο In love we trust.

Το ξαναείδαμε το έργο για να γράψουμε και γι αυτό. Είδα την αρχή, είδα το τέλος, και μετά είδα και το ενδιάμεσο μέρος, δεν άντεξα να μην το ξαναδώ ολόκληρο. Μου άρεσε πολύ. Πρωτότυπη και συγκινητική ιστορία. Ένα κοριτσάκι που έχει λευχαιμία χρειάζεται μυελό οστών για μεταμόσχευση. Ούτε ο πατέρας του ούτε η μητέρα του είναι συμβατοί δότες. Μόνο ένα αδελφάκι θα μπορούσε να είναι συμβατός δότης.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα, γιατί οι γονείς είναι χωρισμένοι. Η μητέρα δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα, ο δεύτερος άντρας της φαίνεται να δείχνει κατανόηση. Εκείνος που έχει μεγάλο πρόβλημα είναι ο πατέρας, που η δεύτερη γυναίκα του, μια αεροσυνοδός, δεν θέλει ούτε να το ακούσει. Παρολαυτά κάμπτεται όταν επισκέπτεται το κοριτσάκι στο σπίτι.
Όμως η τεχνητή γονιμοποίηση δεν πετυχαίνει. Η γυναίκα έχει τρεις αποβολές και η κλινική δεν δέχεται να δοκιμάσει για τέταρτη φορά. Η μόνη περίπτωση είναι να συνευρεθούν σεξουαλικά οι πρώην σύζυγοι. Και εδώ αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα. Όμως θα καμφθούν όλων οι αντιστάσεις μπροστά στην επιμονή της μάνας. Ο άντρας της το μόνο που θέλει είναι να μεγαλώσει το παιδί που θα γεννηθεί σαν δικό του παιδί, και οι μόνοι που θα ξέρουν το μυστικό θα είναι οι τέσσερίς τους.
Και δυο λόγια για τον τίτλο: Εδώ ο αγγλικός τίτλος ανταποκρίνεται ακριβώς στο περιεχόμενό του: Στην αγάπη εμπιστευόμαστε. Ο κινέζικος είναι ένα λογοπαίγνιο: Σημαίνει «περίπου», ενώ η κυριολεκτική σημασία είναι αριστερά-δεξιά. Εμείς λέμε πάνω-κάτω. Οι κινέζοι φαίνεται κοιτάζουν οριζόντια, ενώ εμείς κάθετα. Όταν οι πρώην σύζυγοι πηγαίνουν να συνευρεθούν, η γυναίκα τον καθοδηγεί. Σε κάποιο σταυροδρόμι του λέει να κάνει αριστερά, και στο επόμενο του λέει να κάνει δεξιά.
Πρόσφατα είδαμε το «Μαζί» του Τσεν Κάιγκε, για το οποίο γράψαμε, και που είναι η προ-προπροηγούμενη ανάρτηση. Βασικό θέμα και στα δυο έργα το «όλα για το παιδί μου» (για να παραφράσουμε τον τίτλο της ταινίας του Αλμοδοβάρ). Ακόμη, στα περισσότερα κινέζικα έργα (να αναφέρουμε και τον «Γαλάζιο αετό» που είδαμε μετά το «Μαζί»), όπως και στα ιρανικά, βλέπουμε ένα αληθινό παιδομάνι.
Και ένα ανθρωπολογικό στοιχείο, που το συνειδητοποίησα σε αυτή την ταινία: όπως εμείς ρωτάμε τον επισκέπτη μας «θα πιεις ένα καφέ;», αυτοί σπάνια λένε «θα πιεις τσάι;», ενώ πιο συχνά λένε «θέλεις ζεστό νερό;». Μάλιστα, ζεστό νερό, όπως χλιαρή μπύρα στον Αστερίξ.