Otar Iosseliani, Monday morning (2002)
Δεν είχα δει ποτέ έργο αυτού του σκηνοθέτη, και κάποτε ήλθε η ώρα. Ήταν το «Δευτέρα πρωί», που πρόβαλε πριν λίγες μέρες το cine+. Δεν ξέρω πως είναι τα προηγούμενα έργα του, πάντως αυτό είναι σαν τα έργα του Ζακ Τατί (επ’ ευκαιρία ξαναείδα σήμερα το «Ο θείος μου» που το είχα στο περίμενε εδώ και μέρες) και του παλαιστίνιου Ελία Σουλεϊμάν. Χωρίς τα γκανγκ του βωβού, τουλάχιστον στο βαθμό που τα χρησιμοποιεί ο Mel Brooks στο Silent movie, ο Ιοσσελιάνι περιορίζει το λόγο στο ελάχιστο, για να παρουσιάσει κωμικά επεισόδια σε μια απούσα πλοκή. Μας άρεσε πάρα πολύ, όταν τον συναντάμε θα τον βλέπουμε. Να ευχηθούμε τέλος καλή χρονιά σε όσους διαβάσουν αυτό το σύντομο post, αλλά και σε όσους δεν τον διαβάσουν.
A, ναι, τώρα μου ήλθε στο μυαλό, monday morning couldn’t guarantee, στίχος από το Monday Monday των Mamas and the papas (βεβαιωμένο, το τσεκάρισα στο google).
Επίσης: Monday morning feel so bad, οι πρώτες λέξεις από το Friday on my mind των Electric Prunes (αυτό δεν το τσέκαρα, είμαι σίγουρος, ήταν από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια).
Όλες οι ταινίες που ο Ιοσελιάνι έχει γυρίσει στη Γαλλία μοιάζουν με τη "δευτέρα πρωί". Συχνά παίζουνε και οι ίδιοι ηθοποιοί. Πριν πάει στη Γαλλία, είχει σκηνοθετήσει 3 ταινίες στη χώρα του τη Γεωργία, κι αυτές είναι κάπως διαφορετικές
ReplyDeleteSimurgh, σ' ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία (και για το following). Δεν θα 'λεγα ότι με εξέπληξε, αφού τα έργα των περισσότερων καλλιτεχνών, και των συγγραφέων που ξέρω καλύτερα, είναι συνήθως μια παραλλαγή πάνω στο ίδιο θέμα. Όσο και αν αλλάζει το στόρι, το ύφος παραμένει λίγο πολύ το ίδιο, πράγμα που τους κάνει εύκολα αναγνωρίσιμους. Μου κίνησες το ενδιαφέρον πάντως για τον Ιοσελιάνι, θα κοιτάξω να δω και άλλες ταινίες του.
ReplyDeleteSimurgh, έγραψα το παραπάνω σχόλιο πριν δω την ταυτότητά σου, και ήταν για μένα μια φοβερά ευχάριστη εκπληξη να δω ότι είσαι φαν του ιρανικού κινηματογράφου. Δεν φαντάζεσαι πόσο μου αρέσει ο ιρανικός κινηματογράφος, έχω γράψει για αρκετές ιρανικές ταινίες, και αν δεν έγραφα κυρίως για βιβλία θα έγραφα για περισσότερες. Αλήθεια, πού τις βρίσκεις; Μόλις βρω χρόνο θα δω αναλυτικά το blog σου να διαβάσω για ταινίες που έχω δει. Είδα έγραψες και για το "Σχετικά με την Έλλη", για την οποία έγραψα κι εγώ δυο λόγια όχι για να τα αναρτήσω αλλά για προσωπική χρήση. Χάρηκα ειλικρινά που έκανα τη γνωριμία ενός φαν του ιρανικού κινηματογράφου, δεν ξέρω κανέναν άλλο.
ReplyDeleteΑν είσαι στο facebook βρες με. Εκεί μπορούμε να αναλλάσσουμε προσωπικά μηνύματα
ReplyDeleteΚαι για μένα ήταν έκπληξη που βρήκα τόσες ιρανικές ταινίες στο μπλογκ σου. Το βρήκα σήμερα εντελώς τυχαία ψάχνοντας για ελληνικές κριτικές για μια ταινία του Μαχμαλμπάφ. Τις ταινίες τις έχω κατεβάσει όλες από το ιντερνετ. Είναι εύκολο να τις βρεις, αλλά σπάνια έχουν ελληνικούς υπότιτλους. Οι ταινίες του Ιοσελιάνι υπάρχουν όλες στο http://rutracker.org, με αγγλικούς και ρωσικούς υπότιτλους (και ρωσική μεταγλώτιση).
ReplyDeleteΒλέπω δεν επιτρέπεις σχόλια. Ήθελα να σου αφήσω το παρακάτω για το My Tehran for sale
ReplyDeleteΤην έχω την ταινία, αλλά δεν την έχω δει ακόμη γιατί βάζω σε πρώτη προτεραιότητα τα βιβλία. Δεν ξέρω, έχεις δει το No one knows about persian cats του Bahman Gobadi? Μιλάει για την underground μουσική στο Ιράν
οχ, κάποιο λάθος θα γινε με το μπλογκ, είμαι καινούρια και μάλλον τα μπέρδεψα, κανονικά επιτρέπω σχόλια.. Το No one knows about persian cats άρχισα να το βλέπω στο Ιράν, μάλιστα, αλλά δεν άντεξα μέχρι το τέλος, για οτυς ίδιους λόγους που δε μου πολυάρεσε το My Tehran for sale, αντιπάθησα αυτα τα παιδιά..
ReplyDeleteΛάθος, μπορείς να αφήνεις σχόλια, δεν το είχα προσέξει στην αρχή, σου έχω ήδη αφήσει κάποια
ReplyDelete