Βασίλης Πουλιμενάκος, Μια σημείωση στο facebook για το "Φραγκιό"

Το βιβλίο "Το Φραγκιό" του Μπάμπη Δερμητζάκη, (εκδόσεις ΑλΔΕ) είναι μια συλλογή διηγημάτων που πραγματεύονται εμπειρίες ζωής είτε στον πατρικό του τόπο την Κρήτη είτε σε ταξιδέματα της σκέψης και της φαντασίας του. Μια κατάθεση ψυχής που δεν ακολουθεί συγκεκριμένες συγγραφικές τεχνικές, μοιάζουν οι σκέψεις του να ξεφεύγουν από το κείμενο και, στην πορεία χαμογελώντας, να επαναφερει τον εαυτό του, μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Θα έλεγε κανείς ότι η μεγάλη εμπειρία του Μπάμπη Δερμιτζάκη στην βιβλιοκριτική, μπαίινει και μέσα στα διηγήματα αυτά, στις "εξόδους" του, στα βιβλία που του θυμίζουν όσα γράφει, στους ανθρώπους που γνώρισε, στα δεύτερα νοήματα και πλάνα και όλα αυτά μέσα από απλά δοσμένες λέξεις.

Θάνατος, ζωή, έρωτας, όνειρα, παρελαύνουν τόσο αλληλένδετα σαν μια συμφωνία κυρίων. Ο πεντοζάλης κι έπειτα το βουβό αντρικό κλάμα στην απώλεια. Το πείραγμα στην όμορφη κοπέλα, η αναμονή μιας επανάστασης που ποτέ δεν έγινε, αλλά κι ένα λάβαρο ζωής και ιστίο χαμόγελου που υψώνεται πάνω στην αναποδιά και στην κακή σκέψη, είναι με δυο κουβέντες η ιδεολογία του. Και αυτήν καταθέτει.

"Το Φραγκιό" είμαστε όλοι, ο καθένας μέσα από τον μικρόκοσμό του. Η ανάγκη για επικοινωνία, για το άγγιγμα, για να ακουστούμε βρε αδελφέ, η θέληση να μην ξεχαστούμε ως άνθρωποι μέσα στο πνιγηρό συναίσθημα της πόλης και της απομόνωσης.

Είναι ένα μικρό βιβλίο φτιαγμένο για να διαβαστεί στα βιαατικά δρομολόγια του μετρό, στο εικοσάλεπτο του δρομολόγιου του λεωφορείου, στο παράθυρο του τρένου, στις όποιες διαθέσιμες στιγμές του καθενός μας. Είναι όμως βέβαιο ότι είναι γραμμένο με αγνότητα, με πόνο, με λάθη, με αλήθειες. Χαίρομαι που τον γνώρισα -και- έτσι. Συγχαρητήρια Μπάμπη και καλή συνέχεια!