Alireza Raisian, The deserted station

Alireza Raisian, The deserted station (story by Abbas Kiarostami), 2002

Εμμονή με την εκπαίδευση, εμμονή με τα παιδιά, έχουν οι ιρανοί κινηματογραφιστές. Στην ιστορία αυτή του Αμπάς Κιαροστάμι που σκηνοθετεί ο Alireza Raisian βλέπουμε έναν άντρα να οδηγεί σε έναν από τους «δρόμους του Κιαροστάμι» με το αυτοκίνητό του, διασχίζοντας ένα κατάξερο τοπίο. Δίπλα βλέπουμε κάποια στιγμή και τη γυναίκα του. Δεν θυμάμαι τον προορισμό τους, αν ειπώθηκε καν, απλά βλέπουμε τον άντρα να στρίβει κάποια στιγμή σε κάτι χωματόδρομους για να τραβήξει φωτογραφίες από το τοπίο (είναι φωτογράφος). Ένα ζώο πετάγεται μπροστά του, στρίβει απότομα για να το αποφύγει και το αυτοκίνητο πέφτει πάνω σε ένα σωρό χώματα. Αν και δουλεύει η μηχανή, δεν κινείται. Ένα χωριό φαίνεται στο βάθος. Ο άντρας πηγαίνει να ζητήσει βοήθεια. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να τον βοηθήσει. Είναι ο δάσκαλος του χωριού, που ξέρει από αυτοκίνητα. Είναι ο μοναδικός άντρας στο χωριό. Οι άντρες είναι στην πόλη και δουλεύουν. Προθυμοποιείται να το φτιάξει, όμως όταν το εξετάζει βλέπει ότι χρειάζονται ανταλλακτικά που πρέπει να τα προμηθευτούν από την πόλη. Θα πάει μαζί με τον άντρα στην πόλη με τη μηχανή του, ενώ η γυναίκα, που είναι δασκάλα, θα τον αντικαταστήσει στα καθήκοντά του.
Και εδώ βρίσκεται το κύριο μέρος της ιστορίας. Αναπτύσσεται, μετά από διάφορα επεισόδια, μια πολύ αγαπησιάρικη σχέση ανάμεσα στη δασκάλα και τους μαθητές. Επιστρέφει ο δάσκαλος με τον άντρα της, και κατά το απόγευμα το αμάξι είναι έτοιμο. Ετοιμάζονται να φύγουν. Ξεκινούν, ενώ από μακριά καταφτάνει ένα τσούρμο μαθητές και τρέχουν πίσω τους. Σταματούν. Η γυναίκα είχε ξεχάσει την τσάντα της. Τους προσφέρει μια σακούλα με φρούτα που είχε μαζί της. Συνεχίζουν το δρόμο τους, όμως οι μαθητές εξακολουθούν να τρέχουν πίσω τους. Σταματούν για να τα πείσουν να πάψουν να τους ακολουθούν, όμως αυτά επιμένουν, ξανά και ξανά. Η τελευταία σκηνή της ταινίας είναι όταν αναγκάζονται να σταματήσουν για άλλη μια φορά.
Μια απλή ιστορία, μα τόσο συγκινητική.