Ebrahim Golestan, Brick and mirror

Ebrahim Golestan, Brick and mirror (1965)

http://en.wikipedia.org/wiki/Ebrahim_Golestan

Το Brick and mirror δεν είναι κωμωδία, είναι δράμα, όμως έχει αρκετά κωμικά στοιχεία, κυρίως στην αρχή. Μια γυναίκα παρατάει το μωρό της μέσα σε ένα ταξί. Ο ταξιτζής περνάει διάφορες περιπέτειες, μην ξέροντας τι να κάνει. Αρχικά πηγαίνει σε ένα καφέ, όπου βρίσκονται φίλοι του. Τον συμβουλεύουν να το πάει στην αστυνομία. Εκεί του λένε να το φέρει το πρωί. Έρχεται και η φίλη του, και το περιποιούνται μαζί. Ξημερώνει. Η φίλη του του λέει να το κρατήσουν. Αυτός αρνείται. Το πηγαίνει σε ένα ορφανοτροφείο. Η φίλη του μετανιώνει που υποχώρησε, τον πείθει να τον πάρουν πίσω. Την πηγαίνει στο ορφανοτροφείο με το ταξί. Την περιμένει.
Το πιο συγκλονιστικό μέρος της ταινίας έρχεται στη συνέχεια. Η γυναίκα ψάχνει το μωρό ανάμεσα σε δεκάδες άλλα μωρά. Μωρά φυλακισμένα στα κρεβατάκια τους. Οι σίγουρα ντοκιμαντερίστικες σκηνές είναι συγκλονιστικές. Η γυναίκα δεν θα βρει το μωρό αυτό. Τι σημασία θα είχε άλλωστε, αφού υπάρχουν τόσα πολλά μωρά σε αυτή την τραγική κατάσταση;
Στην επόμενη σεκάνς βλέπουμε τον ταξιτζή να περιμένει. Έχει νυχτώσει. Ξαφνικά βλέπει δίπλα την τσάντα της γυναίκας. Την ανοίγει, και μέσα βλέπει το μπιμπερό με το οποίο τάισαν το μωρό. Περιμένει κι άλλο, είναι πια σκοτάδι. Έχει καταλάβει. Η φίλη του, αγανακτισμένη, τον έχει παρατήσει. Βάζει μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου και απομακρύνεται σιγά σιγά. Το τέλος αυτής της ταινίας είναι από τα πιο συγκλονιστικά που έχω δει.