Parviz Sayyad, Cinema Rex trial

Parviz Sayyad, Cinema Rex trial (1987)
http://www.imdb.com/name/nm0768558/
http://en.wikipedia.org/wiki/Parviz_Sayyad
http://www.parvizsayyad.com/Html.aspx?PageId=18

Το έργο είναι μια κινηματογραφημένη θεατρική παράσταση. Η παράσταση αυτή στηρίζεται σε ντοκουμέντα πάνω στον εμπρησμό του κινηματογράφου Ρεξ, τις παραμονές της ιρανικής επανάστασης, και στοίχισε τη ζωή σε 379 άτομα.
Για μένα ήταν αυτονόητο ότι ο εμπρησμός έγινε από φανατικούς ισλαμιστές, που θεωρούσαν τους κινηματογράφους σαν κέντρα διαφθοράς. Και σε άλλους κινηματογράφους έβαλαν φωτιά, χωρίς θύματα, ενώ αμέσως μετά την επιστροφή του Χομεϊνί έκλεισαν αρκετοί.
Τώρα, πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα: οι ισλαμιστές κατηγόρησαν την Σαβάκ, την μυστική αστυνομία του Σάχη, για προβοκάτσια. Τώρα τι σόι προβοκάτσια ήταν αυτή να ρίξουν λάδι στη φωτιά που τελικά ανέτρεψε το καθεστώς, δεν το καταλαβαίνω.
Και όμως. Μετά την επικράτηση της επανάστασης έγινε δίκη, καταδικάστηκαν αθώοι, και τέσσερις ή πέντε, δεν θυμάμαι, εκτελέστηκαν. Ο ένας δεν ήταν αθώος. Τον είχαν πληρώσει, μαζί με τρεις άλλους συντρόφους του, να βάλει φωτιά. Οι άλλοι τρεις κάηκαν στην πυρκαγιά. Αυτός γλίτωσε. Κατέδωσε αυτούς που τον πλήρωσαν, στελέχη τώρα του καθεστώτος. Δεν έγινε πιστευτή η κατάθεσή του. Εκτελέστηκε. Την εκτέλεσή τους προσπάθησαν να προλάβουν συγγενείς των θυμάτων, που βέβαια δεν ήταν χαζοί για να μην ξέρουν ποιος έβαλε τη φωτιά. Δεν πρόλαβαν όμως να συναντήσουν τον Χομεϊνί για να ζητήσουν χάρη, στο μεταξύ τους είχαν εκτελέσει (ο καταδικασμένος σε θάνατο, βάσει της σαρίας, μπορεί να την γλιτώσει αν οι συγγενείς του νεκρού τον συγχωρέσουν, πράγμα που συνήθως γίνεται έναντι αδρής αμοιβής. Έχω δει ένα σχετικό έργο, το Day break του Hamid Rahmanian, για το οποίο έχουμε γράψει εδώ http://hdermi.blogspot.com/2012/01/hamid-rahmanian-day-break.html ). Όπως έγραψα και στην αρχή, η ταινία στηρίχθηκε σε ντοκουμέντα.
Και μια σύμπτωση: η ταινία ήταν μεγάλης διάρκειας και την έβλεπα σε δόσεις. Την Κυριακή που επεχείρησα να δω την υπόλοιπη, κάνοντας διάλειμμα, με ζάπινγκ είδα τα νέα για τους εμπρησμούς των δικών μας κινηματογράφων. Άκουσα και τις ειδήσεις την επομένη. Σίγουρα δεν ήταν προβοκάτσια, στη σημερινή κατάσταση δεν στέκει, και σίγουρα δεν ήταν έργο υπερεπαναστατών. Ήταν οργανωμένο σχέδιο από εγκληματικά κέντρα, τους στόχους των οποίων δεν έχει νόημα να συζητήσουμε εδώ.