Saturday, August 25, 2012

Του τάφου, 28η ιστορία, Προσδοκώ ανάσταση νεκρού



Του τάφου, 28η ιστορία, Προσδοκώ ανάσταση νεκρού

  Από μια μαντινιάδα μπορείς να φτιάξεις ολόκληρο διήγημα. Η 17η ιστορία «Το κινητό» επινοήθηκε με βάση μια μαντινάδα. Με βάση μια μαντινάδα έφτιαξε και ο Δημήτρης Καμπουράκης ένα διήγημα που δημοσιεύτηκε στο Protagon με τίτλο «Χαλίκι να σκοντάψεις» (βρίσκεται σ’ αυτό το σύνδεσμο http://bit.ly/Ns5tH2) Από μια μεταφορά με εφέ υπερβολής έφτιαξε ο ανώνυμος ανεκδοτάς την παρακάτω ιστορία. Σε αυτόν τα εύσημα, εγώ απλά αντιγράφω.
  Ο άντρας της Ουρανίας πεθαίνει. Η Ουρανία είναι απαρηγόρητη. Κάθε πρωί πηγαίνει στο νεκροταφείο, στον τάφο του άντρα της.
  Μέχρι εδώ δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο. Τόσες και τόσες γυναίκες επισκέπτονται καθημερινά τον τάφο του άντρα τους. Το αντίστροφο είναι λιγότερο συχνό. Στην ταινία του κούρδου σκηνοθέτη Hiner Salem που έχει τίτλο Vodka lemon, βλέπουμε να αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα, καθώς συναντούνται συχνά στο νεκροταφείο όπου πηγαίνουν να επισκεφτούν τους τάφους των συζύγων τους.
  Μη πάει το μυαλό σας, εδώ δεν έχουμε κανένα ειδύλλιο. Όμως ο χωριανός εκείνος που επισκέπτεται τον τάφο της γυναίκας του βλέπει με μεγάλη περιέργεια τον τρόπο τον οποίο διάλεξε η Ουρανία για να θρηνήσει τον άντρα της. Δεν θυμιάζει, δεν ανάβει το καντήλι, απλά κάθεται πάνω στον τάφο με κατεβασμένο βρακί. Τι διαστροφή είναι πάλι και τούτη, σκέφτεται. Το λέει του νεκροθάφτη, ο οποίος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος.
  Πηγαίνει ο νεκροθάφτης την επόμενη μέρα, και τρίβει τα μάτια του μ’ αυτό που βλέπει.
  -Κυρά μου, της κάνει, δεν είναι αυτός τρόπος να κάθεσαι πάνω στον τάφο του άντρα σου, ξεβράκωτη.
  Το τι του απάντησε η Ουρανία δεν τολμούμε να το γράψουμε, ξεφεύγει εντελώς τα πλαίσια της κοσμιότητας. Συμπεριληπτικά όμως μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας χείμαρρος από βρισιές.
  Ο νεκροθάφτης τσατίστηκε, και πήγε και βρήκε τον αστυνόμο. Το και το, του λέει.
  Την επομένη πηγαίνει ο αστυνόμος στο νεκροταφείο μαζί με τον νεκροθάφτη. Φτάνουν στον τάφο, και βλέπουν πάλι την Ουρανία να κάθεται πάνω του, με κατεβασμένο το βρακί.
  -Κυρά μου, τι πράγματα είναι αυτά, καταλαβαίνεις ότι μπορείς να πας φυλακή μ’ αυτό που κάνεις; της λέει ο αστυνόμος.
  Ακολουθεί πάλι ο ίδιος βόρβορος από βρισιές. Ο αστυνόμος, συνηθισμένος από τέτοιου είδους αντιδράσεις και ψύχραιμος από του φυσικού του, την άφησε να εξαντλήσει το ρεπερτόριό της. Όταν πια σώπασε, τη ρωτάει με το πιο καλοσυνάτο ύφος του κόσμου.
  -Μα κυρά μου, μήπως μπορείς να μας εξηγήσεις γιατί το κάνεις αυτό;
  -Να σου πω κυρ αστυνόμε, ο άντρας μου μού έλεγε, «Ουρανία μου, ο πισινός σου (άλλη λέξη είπε, αλλά είναι χυδαία και γι’ αυτό την άλλαξα με ένα συνώνυμό της, πιο κόσμιο) και νεκρούς ανασταίνει».

No comments:

Post a Comment