Woody Allen, To Rome with love

Woody Allen, To Rome with love (2012)

http://en.wikipedia.org/wiki/To_Rome_with_Love_%28film%29

  Το έχω ξαναγράψει, θα το γράψω ακόμη μια φορά, απεχθάνομαι τον αμερικάνικο πολιτιστικό ιμπεριαλισμό και ιδιαίτερα το Hollywood. Σπάνια βλέπω αγγλόφωνες ταινίες, κι αυτό για να περάσω την ώρα μου όταν είμαι πολύ κουρασμένος για να δω ταινία σινεφίλ, με μια μόνο εξαίρεση: τον Woody Allen. Ξέρω ότι πολλοί δεν συμμερίζονται τον ενθουσιασμό μου, εμένα όμως μου αρέσει πάρα πολύ.

  Τα τρία κύρια χαρακτηριστικά που ξεχωρίζω στον Woody Allen είναι τα εξής: Επινοητικότητα στην πλοκή, που ξεπερνάει τα όρια του ρεαλισμού. Χιουμοριστικές ατάκες, που κάθε μια τους είναι σαν ένα καλό ανέκδοτο. Και τέλος, απολαυστική σάτιρα. Απολαυστική, όχι καυστική. Πίσω από αυτή κρύβεται μια στάση «Ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα».

  Ό,τι θα μπορούσα να γράψω για την ταινία το γράφει πολύ καλύτερα ο παραπάνω σύνδεσμος. Εγώ απλά θα προσθέσω κάτι.

  Στην ταινία υπάρχει ένας νεκροθάφτης, που έχει όμως καταπληκτική φωνή. Διαπιστώνεται όμως ότι μπορεί και τραγουδάει καλά (όπερα πάντα) μόνο όταν είναι μέσα στην μπανιέρα. Ο συνταξιούχος πια αλλά πρωτοποριακός σκηνοθέτης Woody Allen (δεν θυμάμαι το όνομά του στο έργο) ανεβάζει τους «Παλιάτσους», όπου παίζει ο νεκροθάφτης αυτός τραγουδώντας μέσα σε μια ντουζιέρα.

  Στην ταινία Xizao (Shitzao, Λουτρά, 1999), του κινέζου σκηνοθέτη Zhang Yang, ένας ντροπαλός νεαρός τραγουδάει το αγαπημένο του τραγούδι O sole mio μόνο όταν βρέχεται μέσα στο λουτρό. Θυμάμαι τη σκηνή που στέκεται μπροστά στο κοινό και δεν μπορεί να τραγουδήσει, όμως κάποιοι φίλοι έχουν συνωμοτήσει, και με μια μάνικα τον καταβρέχουν με νερό, οπότε, ω, του θαύματος, αρχίζει να τραγουδάει άψογα το o sole mio και καταχειροκροτείται. Νομίζω από την ταινία αυτή εμπνεύστηκε ο Woody Allen, εκτός πια και αν τα μεγάλα πνεύματα…

  Γράφοντας αυτές τις γραμμές αποφάσισα να ξαναδώ όλες τις ταινίες του, δηλαδή αυτές που έχω στο αρχείο μου και που είναι πάρα πολλές, και να γράψω δυο λόγια γι’ αυτές.