Εύα Πετροπούλου-Λιανού, Η κόρη της σελήνης

Εύα Πετροπούλου-Λιανού, Η κόρη της σελήνης, Οσελότος 2010, σελ. 72

Η παρακάτω βιβλιοκριτική δημοσιεύτηκε στο Λέξημα

Ένα συναρπαστικό παραμύθι πάνω στο μοτίβο της Χιονάτης

  Η «Κόρη της σελήνης», που κυκλοφορεί ήδη σε τρίτη έκδοση, είναι το δεύτερο παιδικό βιβλίο της Εύας Πετροπούλου-Λιανού, ενώ το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε στα γαλλικά. Πιστεύοντας ότι είναι εξίσου θαυμάσιο με αυτό, ελπίζουμε ότι γρήγορα θα κυκλοφορήσει και στα ελληνικά.

  Η «Κόρη της σελήνης» είναι ένα μαγικό παραμύθι. Όμως το μαγικό στοιχείο βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα, και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί μια παραχώρηση στο μαγικό, όπως κάνει σήμερα ο λατινοαμερικάνικος ρεαλισμός, που έχει αποκληθεί και «μαγικός ρεαλισμός». Όμως το υπερ-ρεαλιστικό είναι φυσικά κυρίαρχο, όπως γίνεται με όλα τα παραμύθια. Οι βασιλιάδες, οι βασίλισσες και οι βασιλοπούλες όλο και λιγοστεύουν στον πραγματικό κόσμο, και γι’ αυτό δεν εμφανίζονται καθόλου στη σύγχρονη πεζογραφία, που κινείται ακόμη μέσα στα πλαίσια του ρεαλισμού.

  Το παραμύθι στηρίζεται πάνω στο μοτίβο της «Χιονάτης», χωρίς να είναι διασκευή του γνωστού παραμυθιού. Η βασίλισσα-μητριά εχθρεύεται την όμορφη προγονή της για την ομορφιά της και κάποια στιγμή διατάζει έναν αυλικό να την πάει στο δάσος και να τη σκοτώσει, και να της φέρει τα σπλάχνα της. Ο αυλικός τη λυπάται, σκοτώνει ένα αγριογούρουνο και πηγαίνει τα σπλάχνα του στη βασίλισσα, όμως την Ξακουστή, γιατί αυτό είναι το όνομα της όμορφης βασιλοπούλας, την αφήνει στο δάσος. Μετά από διάφορες περιπέτειες, και αφού έχει την συμπαράσταση των ζώων, καταλήγει στο σπίτι μιας καλής γυναίκας που την αναλαμβάνει υπό την προστασία της. Κάποια στιγμή όμως η γυναίκα αυτή πεθαίνει. Αλλά σε λίγο φτάνει στο χωριό ένα βασιλόπουλο που μια τρικυμία το έκανε να αράξει στην κοντινή παραλία, βλέπει την βασιλοπούλα, την ερωτεύεται, την παίρνει στο παλάτι και την παντρεύεται. Η χώρα του γειτονεύει με τη χώρα του πατέρα της Ξακουστής, η οποία στο μεταξύ έχει πάρει το όνομα «Κόρη της σελήνης» για την ομορφιά της, και έτσι αυτός βρίσκεται ανάμεσα στους καλεσμένους στη γαμήλια δεξίωση. Αναγνωρίζει την κόρη του, μαθαίνει για την πλεκτάνη της γυναίκας του και…

  Εδώ βρίσκεται και το μήνυμα του παραμυθιού. Γιατί το παραμύθι αυτό δεν προσφέρει μόνο την απόλαυση της συναρπαστικής αφήγησης αλλά έχει και ένα μήνυμα. Και το μήνυμα αυτό είναι το μήνυμα της συγνώμης. Η Κόρη της σελήνης, ακολουθώντας τις διδαχές της γυναίκας που την περιμάζεψε, έχει συγχωρήσει την κακιά μητριά της και γι’ αυτό ο πατέρας της δεν μπορεί να την σκοτώσει όπως ήταν η αρχική του πρόθεση. Όμως, όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί να την κρατήσει πια σαν σύζυγο, και έτσι τη διώχνει από το παλάτι.

  Αποκαλύψαμε όλη την υπόθεση για τους γονείς που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές για να δείξουμε ότι διαθέτει όλες τις αρετές ενός καλού παραμυθιού αλλά και ένα δίδαγμα, το δίδαγμα της συγνώμης.

  Η πλοκή όμως είναι το μισό της επιτυχίας ενός παραμυθιού, όπως άλλωστε και ενός μυθιστορήματος ή ενός διηγήματος. Το άλλο μισό είναι η γλώσσα, το ύφος. Με λιτή και απέριττη γλώσσα, όπως ταιριάζει στα παραμύθια, με ισορροπημένο το βάρος σε όλα τα επεισόδια της αφήγησης, η Πετροπούλου αφηγείται την ιστορία της.

  Η εικονογράφηση του παραμυθιού από τον Hristo Mavrev είναι επίσης εξαιρετική. Με εικόνες όπου κυριαρχούν οι γραμμές ενώ τα απαλά χρώματα διαχέονται, ο Mavrev δίνει μια ονειρική διάσταση στο παραμύθι. Εξαιρετική επίσης είναι η μουσική του Αλέξανδρου Παππά, στο cd που συνοδεύει το παραμύθι. Πρόκειται για ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο.