Monday, January 28, 2013

Του τάφου, 33η ιστορία, Το στοίχημα


 Του τάφου, 33η ιστορία, Το στοίχημα

 



 Η ιστορία αυτή έχει κάποια ομοιότητα με την 28η ιστορία, «Προσδοκώ ανάσταση νεκρού». Την άκουσα χθες βράδυ σε μια παρέα.
  Η χήρα μοιρολογιέται πάνω στον τάφο του άντρα της. Φαίνεται απαρηγόρητη. Δυο φίλοι παρατηρούν από μακριά. Λέει ο ένας:
  -Βάζεις στοίχημα να πάω να την πηδήξω;
  -Μας δουλεύεις; Το βρίσκεις τόσο εύκολο;
  -Και εγώ σε ξαναρωτώ: πας στοίχημα; Αν είσαι σίγουρος πώς θα χάσω, γιατί φοβάσαι να βάλεις στοίχημα;
  -Εν τάξει, βάζω στοίχημα.
  -Και τι θα χάσεις;
  -Το μουλάρι μου. Εσύ;
  -Εγώ θα σου δώσω δυο χιλιάρικα. Πάει;
  -Πάει.
  Ικανοποιημένος με το στοίχημα, σίγουρος ότι θα κερδίσει, πηγαίνει στον διπλανό τάφο από αυτόν της χήρας και αρχίζει να μοιρολογιέται.
  -Γυναικούλα μου, που με άφησες μόνο, και ποιος θα μου μαγειρεύει τώρα, και ποιος θα μου πλύνει τα ρούχα, και με ποια…
  Όχι, αυτό δεν το γράφουμε.
  Η χήρα κάποια στιγμή σταματάει το κλάμα και τον ρωτάει με θλιμμένο ύφος.
  -Κι εσύ καημένε έχασες το ταίρι σου;
  -Πάει ένας μήνας, και δεν μπορώ να συνηθίσω τη μοναξιά.
  -Και πώς πέθανε η κακομοίρα;
  -Άσε, πού να στα λέω. Είμαι φαρμακοψ@λ#ς και άθελά μου τη φαρμάκωσα στο τέτοιο της. Έτσι πέθανε.
  -Αχ, να πέθαινα κι εγώ, δεν την θέλω πια αυτή τη ζωή τώρα που έχασα τον άντρα μου, αλλά δεν θέλω και να αυτοκτονήσω, είναι αμαρτία, το λέει η θρησκεία μας. Τι λες, μπορείς να με φαρμακώσεις κι εμένα για να πάω να τον συναντήσω στον άλλο κόσμο;
  -Αμέ; λέει αυτός προσπαθώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό του.
  Την πιάνει λοιπόν, την ξαπλώνει στην ταφόπλακα, και ξεκινάνε τη δουλειά.
  Η χήρα κάποια στιγμή φτάνει στον οργασμό και αρχίζει να ουρλιάζει.
  -Άντρα μου, χάνομαι.
  Ο φίλος που την ακούει από μακριά μουρμουρίζει αγανακτισμένος.
  -Εσύ μωρή χάνεσαι ή εγώ χάνω το μουλάρι μου;


No comments:

Post a Comment