Κι άλλες μαντινιάδες-Η αγάπη (σελ. 15)

Η αγάπη

Μια από τις αφηγηματικές τεχνικές είναι και το εφέ του απροσδόκητου. Ενώ περιμένεις κάτι, τελικά εμφανίζεται κάτι άλλο. Συχνά η διαφορά βρίσκεται στο υφολογικό επίπεδο. Να δώσω ένα παράδειγμα: στη «Φαλλική πομπή» του Διονύση Σαββόπουλου από τη μουσική στους «Αχαρνής» που κυκλοφόρησε σε δίσκο με τον τίτλο «Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», ακούμε τον χορό των γυναικών να τραγουδάει με γλυκιά, τρυφερή φωνή: «Ο νιος που θα σε πάρει», για να συνεχίσει το δεύτερο ημιστίχιο ο χορός των ανδρών με τραχιά φωνή: «Θα σε ξεσκίσει», σε ένα σαφώς κατώτερο υφολογικό επίπεδο. Ένα τέτοιο εφέ απροσδόκητου συναντάμε και στις παρακάτω μαντινιάδες, που κι αυτές μου τις έστειλε η Στέλλα (οι παρηχήσεις συμπτωματικές).

Αγάπα με να σ’ αγαπώ με αγάπη εμείς να ζούμε
μα αν μ’ αγαπάς αγάπη μου σκάσε να κοιμηθούμε

Αν μάθω ότι παντρεύτηκες και άλλον ότι πήρες
θα σκοτωθώ Kατερινιώ με δυο καφάσια μπύρες

Είσαι μικρή μου όμορφη μα εν πάση περιπτώσει
να δούμε κι ο πατέρας σου ίντα λεφτά θα δώσει