Κι άλλες μαντινιάδες-Ανοξείδωτη (σελ. 51)

Ανοξείδωτη

Το βρήκα σε ένα e-mail που μου έστειλε φίλος, ανάμεσα σε διάφορα «Εύθυμα… ανοιξιάτικα!!!», όπως έγραφε στο θέμα. Το παραλλάσσω ελαφρά επί το ευθυμότερον.

«Χρόνια και χρόνια μες στην άμμο
εκεί που ανθίζει η φοινικιά
δυο φίλοι πήγαιναν σε γάμο
δώρα κρατώντας και προικιά
ο ένας ήταν Κρητικός, ο άλλος ήταν Αθηναίος

Κι εκεί που προχωρούσαν και συζήταγαν διάφορα, πετάγεται κάποια στιγμή ο Αθηναίος και λέει στον Κρητικό:

-Δεν μου λες και καμιά μαντινιάδα;

-Και γιατί να μη σου πω;

Και του λέει.

Μέσα στην χούφτα μου κρατώ χώμα απ’ τον Ψηλορείτη

να το σκορπώ στον δρόμο μου να γίνει η Ελλάδα Κρήτη. Ανοξείδωτο.

- Ωραία η μαντινάδα, αλλά το ανοξείδωτο πού κολλάει;

- Πού να ξέρω, έτσι γράφει το μαχαίρι».