Κατωχωρίτικες ιστορίες, 25η ιστορία, Η ρακή

Κατωχωρίτικες ιστορίες, 25η ιστορία, Η ρακή

  Σήμερα το πρωί κατέβηκα στο χωριό από την Αθήνα. Το βράδυ πήγαμε στην εκκλησία, και μετά την εκκλησία στο καφενείο. Οι περισσότεροι στην παρέα πίναμε ρακή. Ανάμεσα στα διάφορα που ακούστηκαν ήταν και μια κατωχωρίτικη ιστορία. Δεν θα αναφέρω τα επίθετα, μόνο τα μικρά ονόματα.

  Ο Γιάννης έχει ανοίξει ψησταριά. Είχε μάλλον, πριν χρόνια. Την έκλεισε όμως γρήγορα. Έχασε πελατεία. Εγώ θυμάμαι τις τσουχτερές τιμές. Ο Κωστής θυμάται κάτι άλλο, και μας το διηγείται.

  Παραγγέλνει ρακή. Του έρχεται η ρακή. Τη δοκιμάζει, είναι πολύ νερουλή. Είναι γνωστό μυστικό ότι οι καφετζήδες νερώνουν τη ρακή. Φωνάζει το Γιάννη.

  -Γιάννη, για δοκίμασέ τη.

  Τη δοκιμάζει ο Γιάννης, ήταν αδιαμφισβήτητα πολύ νερωμένη. Και φωνάζει στη μητέρα του που ήταν μέσα και έψηνε:

  -Ωρή μα(να), δεν σου είπα να βάζεις λιγότερο νερό στη ρακή;

  Τώρα πώς έγινε και θυμήθηκε ο Κωστής αυτή την ιστορία, ας μην το πούμε καλύτερα.

  Και μου ήλθε τώρα στο μυαλό μια άλλη ιστορία. Συνέβη σε ένα διπλανό χωριό, την Παχιά Άμμο.    

Ψάχνοντας είδα ότι την αναφέρω στην 16 ιστορία, «Τα κουκιά», αλλά δεν πειράζει να την επαναλάβουμε.

  Ο πελάτης στο καφετζή:

  -Ωρέ Γιώργη, νερουλιά βγάζει η ρακή σου.

  Και ο καφετζής στη γυναίκα του, που ήταν στο τεζιάκι:

  -Ωρή Μαρία, μήπως έβαλες κι εσύ νερό;

  Και για να τελειώσουμε με τις ρακάδικες ιστορίες, να πούμε ακόμη μια.

  Ο γιατρός δίνει οδηγίες στον ασθενή, κάποιον από την Επισκοπή, και καταλήγει λέγοντας:

  -Και κοίταξε, να πίνεις λίγο.

  -Μα κι ολοένα γιατρέ, έ;

  Δεν αποκλείεται να είχε ζάχαρο.