Sohrab Shahid Saless, Utopia

Sohrab Shahid Saless, Utopia (1993)

http://www.imdb.com/title/tt0135032/

  Μια ακόμη τηλεταινία του Sohrab Shahid Saless, 186 λεπτών. (Το τι έχουμε γράψει για άλλες ταινίες του Saless μπορείτε να το βρείτε, ανατρέχοντας βέβαια στους συνδέσμους, εδώ)

  Και σ’ αυτή την ταινία ο Saless φλερτάρει με τους αποκλίνοντες, όχι όμως ψυχολογικά αλλά κοινωνικά.

  Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα πορνείο. Ένας προαγωγός και οι πέντε πόρνες του είναι τα κύρια πρόσωπα. Κάποια στιγμή η μια φεύγει, όμως λίγο πριν το τέλος της ταινίας ξαναγυρίζει.

  Δεν θα πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ η ταινία αυτή του Saless. Επαναλαμβάνει στερεότυπα που, όπως ισχυρίζεται και ο Said με τον «Οριενταλισμό» του, αποκλίνουν λίγο ως πολύ από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αλλά ενώ έχουμε ενστάσεις για το σενάριο, δεν έχουμε καμιά ένσταση για τη σκηνοθετική του ικανότητα του Saless. 

  Δεν μπορεί, αυτός ο απαίσιος νταβατζής κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί. Επειδή τον βλέπουμε σε δυο σκηνές να υποφέρει από φρικτούς πονοκεφάλους υποθέτουμε ότι στο τέλος θα πάει από εγκεφαλικό.

  Όμως όχι. Ο Saless του επιφυλάσσει ένα πιο οικτρό τέλος. Μία από τις κοπέλες τον μαχαιρώνει. Όμως όχι θανατηφόρα, διατηρεί ακόμη αρκετές δυνάμεις για να τις κτυπήσει. Παρόλα αυτά του φράσουν την έξοδο. Όταν καταρρέει πέφτουν πάνω του σαν μαινάδες και τον αποτελειώνουν κτυπώντας τον με διάφορα.

  Στην ταινία συμβαίνουν όλα τα στερεότυπα που αναμένουμε σε ανάλογες περιπτώσεις. Η κακομεταχείριση από τον νταβατζή, η αλληλεγγύη των πορνών αλλά και οι εντάσεις που δημιουργούνται κατά καιρούς ανάμεσά τους, η επίσκεψη στο γιατρό, η επίσκεψη της αστυνομίας, η διαμαρτυρία του γείτονα, ένας φόνος, και βέβαια το εντυπωσιακό τέλος κάνουν ώστε να δει κανείς την ταινία με ενδιαφέρον.

  Πάντως να μην περιμένει κανείς να δει πορνό. Οι γυναίκες δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικές με εξαίρεση μία, με την οποία βλέπουμε και τη μόνη τολμηρή σκηνή στην ταινία. Και, περιέργως, είναι η μόνη για την οποία δεν βρήκαμε στοιχεία στο διαδίκτυο.

  Τι γίνεται στο τέλος; Βλέπουμε τις πόρνες να λειτουργούν το πορνείο μόνες τους, χωρίς «προστάτη» πια. Πρωτότυπη εφαρμογή αυτοδιαχείρισης.