Κι άλλες μαντινιάδες-Πρωτοχρονιάτικη (σελ. 68)

Πρωτοχρονιάτικη

Διαβάζω σε τοίχο φίλης στο facebook που απευθύνεται σε άλλη φίλη:

Γυρνα πισω θα πεθανω, οπως λεει και ο κιαμος!! (προφανώς είναι από κινητό, γι’ αυτό είναι σε ατονικό). Εγώ, μετά από κάποια σχόλια, ριμάρω, σε δεκαπεντασύλλαβο μεν αλλά σε τροχαϊκό μέτρο, όπως είναι η ανάρτηση, γράφοντας:

"κάνε γρήγορα σου λέω, θα με φάει ο καημός". Μπήκα στον πειρασμό να το κάνω μαντινιάδα.

Δεν είχα προσέξει ακόμη ότι το μέτρο δεν ήταν ιαμβικό αλλά τροχαϊκό. Ούτε ήξερα τον Πάνο Κιάμο, τώρα τον έψαξα, κάτι υποψιαζόμενος, στη google, έτσι ριμάρισα θεωρώντας ότι ο τόνος πέφτει στη λήγουσα.

Ένας άλλος φίλος μου γράφει:

"Είχες μεγάλη έμπνευση έγραψες μαντινάδα - μα και για την πρωτοχρονιά μας γράψε καμιά αράδα", αφιερωμένο!!!

Εγώ, μετά από κάποια σχόλια πάλι, απαντάω.

Αλέξανδρε, σαν δάσκαλός σου θα διορθώσω τη δική σου - μπράβο όμως, καλή η προσπάθεια. Η πρωτοχρονιά δεν είναι δική μας, είναι ολονών. Έτσι διορθώνω το δεύτερο ημιστίχιο "μα και για την πρωτοχρονιά, γράψε μας καμιά αράδα", για να ικανοποιήσω  αμέσως μετά την επιθυμία του:   

"Θα γράψω δυο και όχι μια, για να ’βγει η μαντινιάδα
Σου εύχομαι ποτέ καμιά, μη κάμεις κουτουράδα".

Τέλος φόρμας