67η Ιστορία, Ο τηλεφωνητής

67^η Ιστορία, Ο τηλεφωνητής.

Παλιά δεν υπήρχαν τηλέφωνα στα σπίτια, όμως κάθε χωριό είχε και ένα τηλέφωνο για να εξυπηρετούνται οι χωριανοί. Το δικό μας ήταν στο καφενείο του Εγγλεζάκη.

Θυμάμαι κάποτε που με το φίλο μου τον Θοδωρή το Σφακιανάκη πήραμε τηλέφωνο ένα συμμαθητή και φίλο μας, τον Γιάννη τον Καλούδη, από τις Μάλες. Κάποια στιγμή ο Γιάννης μας ρωτάει από το τηλέφωνο τι ώρα είναι. Και ο Εγγλεζάκης, που είναι δίπλα μας έχοντας στημένο το αυτί του, απαντάει:

-Δέκα και τέταρτο.

Την ιστορία τη θυμήθηκα καθώς ο ξάδελφός μου ο Γιώργης ο Τζανετάκης μου είπε μιαν άλλη.

Κτυπάει το τηλέφωνο, και ο καφετζής στο καφενείο της Επισκοπής το σηκώνει.

–Επίσκοπος εκεί; ρωτάει μια άγνωστη φωνή.

Και αυτός απαντάει:

-Όχι, εδώ είναι η καταραμένη Επισκοπή που δεν έχει επίσκοπο.

Έκανε λογοπαίγνιο, με την επισκοπή σαν έδρα επισκόπου και την Επισκοπή σαν όνομα χωριού· που, παρεμπιπτόντως, το όνομα το πήρε γιατί όντως παλιά ήταν επισκοπή, όμως λατίνου επισκόπου, επί ενετοκρατίας. Γι’ αυτό και το όνομα Μάρκος είναι τόσο διαδεδομένο στην Επισκοπή, από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία του αγίου Μάρκου, όπως ονομαζόταν επισήμως η Βενετία.

Θυμήθηκα όμως και άλλη μια ιστορία, πραγματική και αυτή. Μου την είπε ο συνάδελφος ο Γιάννης ο Συγγελάκης, μαθηματικός, πρωτοδιορισμένοι και οι δυο στην Κάσο, καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται. Μόνο προφορικά μπορεί να αποδοθεί, όμως εγώ θα προσπαθήσω γράφοντας την επίμαχη λέξη με λατινικούς χαρακτήρες να αποδώσω το εφέ της ομωνυμίας.

Ο τηλεφωνητής σηκώνει το τηλέφωνο. Από την άλλη γραμμή ακούγεται:

-Colonis.

Και ο τηλεφωνητής:

-Δεν κωλώνω.

–Colonis σου λέω.

–Κι εγώ σου λέω δεν κωλώνω.

–Συνταγματάρχης Κολώνης ηλίθιε.

–Κωλώνω, κωλώνω συνταγματάρχα μου.