Μανασάκης Λευτέρης-Γαλιανός
Μετά τον συρτό του Ροδινού, η καλύτερη κρητική μελωδία κατά τη γνώμη μου είναι ο Γαλιανός, που τον πρωτοάκουσα στην αριστουργηματική εκτέλεση του Λεωνίδα Κλάδου. Αδικοχαμένος και αυτός όπως ο Ροδινός, νεκρός στα εικοσεπέντε του χρόνια, δεν ευτύχησε να αφήσει δίσκο όπως εκείνος, όμως άφησε και αυτός μια ανεπανάληπτη μουσική κληρονομιά. Εδώ είναι το βιογραφικό του.
Γεννήθηκε στη Γαλιά Καινουρίου και το κανονικό του όνομα είναι Μανασάκης Λευτέρης, αδερφός του Μανώλη Μανασάκη επίσης μουσικού. Ο πατέρας τους παπάς και λυράρης καθώς ήταν, επηρέασε σε μεγαλο βαθμό το Λευτέρη. Έχοντας λοιπόν τα πρώτα του μουσικά ερεθίσματα από τον πατέρα του και το φίλο του Κανάκη, ξεκίνησε τη βιολόλυρα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Όλη του η οικογένεια αγαπούσε τη μουσική αφού όλα τ' αδέρφια του έπαιζαν κάποιο όργανο ή τραγουδούσαν. "Δεν ήθελε τα γράμματα" μας είπε η αδερφή του Μαρία, και παρ' όλο που ο πατέρας του ήθελε να τον σπουδάσει αυτός επέμενε να μάθει να παίζει λύρα.
Έτσι μικρός ακόμα, έφηβος, φεύγει από το σπίτι του πηγαίνει στο Μαλεβύζι, στ' αμπέλια για να δουλέψει με σκοπό να αγοράσει λύρα, αφού ο πατέρας του δεν του 'δινε χρήματα. Σιγά σιγά κατάφερε όχι μόνο λύρα να αγοράσει, αλλά και γραμμόφωνο, που αργότερα τον βοήθησε στα μουσικά ακούσματα. Φεύγοντας για φαντάρος δεν ξέχασε να πάρει τη λύρα του στο στρατό διασκεδάζοντας τους φαντάρους κατά τη διάρκεια των διαλειμάτων της εκπαίδευσης. Όταν απολύθηκε, κατοχή ακόμα, άρχισε να παίζει επαγγελματικά πια, πηγαίνοντας σε γάμους και πανηγύρια της εποχής.
Συνεργάστηκε με τον Καστελλολευτέρη, το Σάββα από την Φανερωμένη κ.α. γνωστούς καλλιτέχνες. Παρ' όλο που θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς της εποχής του δεν κατάφερε να γράψει δίσκο λόγω των δύσκολων χρόνων της κατοχής και της σύντομης ζωής του.
Αν και πέθανε πολύ μικρός σε ηλικία, μόλις 25 χρονών, κατάφερε να γράψει μουσική ιστορία αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά για μας τους νεότερους. Ποιος δεν έχει ακούσει και ποιος λυράρης δεν έχει παίξει το Γαλιανό συρτό; Κανείς δεν γνωρίζει, ακόμα και σήμερα, για ποιο λόγο ακριβώς σκοτώσανε το Λευτέρη. Ίσως ο θάνατος του να μείνει ένα ανεξήγητο μυστήριο. Πιθανόν όμως να υπήρξε κι αυτός θύμα του μίσους και των έριδων που δημιούργησε ο εμφύλιος πόλεμος και μάλιστα εντελώς άδικα.
Μετά τον συρτό του Ροδινού, η καλύτερη κρητική μελωδία κατά τη γνώμη μου είναι ο Γαλιανός, που τον πρωτοάκουσα στην αριστουργηματική εκτέλεση του Λεωνίδα Κλάδου. Αδικοχαμένος και αυτός όπως ο Ροδινός, νεκρός στα εικοσεπέντε του χρόνια, δεν ευτύχησε να αφήσει δίσκο όπως εκείνος, όμως άφησε και αυτός μια ανεπανάληπτη μουσική κληρονομιά. Εδώ είναι το βιογραφικό του.
Γεννήθηκε στη Γαλιά Καινουρίου και το κανονικό του όνομα είναι Μανασάκης Λευτέρης, αδερφός του Μανώλη Μανασάκη επίσης μουσικού. Ο πατέρας τους παπάς και λυράρης καθώς ήταν, επηρέασε σε μεγαλο βαθμό το Λευτέρη. Έχοντας λοιπόν τα πρώτα του μουσικά ερεθίσματα από τον πατέρα του και το φίλο του Κανάκη, ξεκίνησε τη βιολόλυρα στα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Όλη του η οικογένεια αγαπούσε τη μουσική αφού όλα τ' αδέρφια του έπαιζαν κάποιο όργανο ή τραγουδούσαν. "Δεν ήθελε τα γράμματα" μας είπε η αδερφή του Μαρία, και παρ' όλο που ο πατέρας του ήθελε να τον σπουδάσει αυτός επέμενε να μάθει να παίζει λύρα.
Έτσι μικρός ακόμα, έφηβος, φεύγει από το σπίτι του πηγαίνει στο Μαλεβύζι, στ' αμπέλια για να δουλέψει με σκοπό να αγοράσει λύρα, αφού ο πατέρας του δεν του 'δινε χρήματα. Σιγά σιγά κατάφερε όχι μόνο λύρα να αγοράσει, αλλά και γραμμόφωνο, που αργότερα τον βοήθησε στα μουσικά ακούσματα. Φεύγοντας για φαντάρος δεν ξέχασε να πάρει τη λύρα του στο στρατό διασκεδάζοντας τους φαντάρους κατά τη διάρκεια των διαλειμάτων της εκπαίδευσης. Όταν απολύθηκε, κατοχή ακόμα, άρχισε να παίζει επαγγελματικά πια, πηγαίνοντας σε γάμους και πανηγύρια της εποχής.
Συνεργάστηκε με τον Καστελλολευτέρη, το Σάββα από την Φανερωμένη κ.α. γνωστούς καλλιτέχνες. Παρ' όλο που θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς της εποχής του δεν κατάφερε να γράψει δίσκο λόγω των δύσκολων χρόνων της κατοχής και της σύντομης ζωής του.
Αν και πέθανε πολύ μικρός σε ηλικία, μόλις 25 χρονών, κατάφερε να γράψει μουσική ιστορία αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά για μας τους νεότερους. Ποιος δεν έχει ακούσει και ποιος λυράρης δεν έχει παίξει το Γαλιανό συρτό; Κανείς δεν γνωρίζει, ακόμα και σήμερα, για ποιο λόγο ακριβώς σκοτώσανε το Λευτέρη. Ίσως ο θάνατος του να μείνει ένα ανεξήγητο μυστήριο. Πιθανόν όμως να υπήρξε κι αυτός θύμα του μίσους και των έριδων που δημιούργησε ο εμφύλιος πόλεμος και μάλιστα εντελώς άδικα.
No comments:
Post a Comment