20. Για την κρίση

20. Για την κρίση

  Συμφωνώ σε πολλά από το παρακάτω άρθρο του φίλου μου του Μανόλη Πρατικάκη εκτός από το ό,τι η κρίση σήμερα είναι "πρωτίστως" κρίση αξιών. Μπορεί να τα λέει αυτά ο Μανόλης που είναι συνταξιούχος γιατρός, μπορεί να τα λέει η Μαρία Ευθυμίου, με το μισθό του πανεπιστημιακού (είδα μια συνέντευξή της σε βίντεο που μου έστειλε ο Αλέξης Ζήρας και στην οποία έλεγε αρκετά άλλα αξιόλογα πράγματα), και παλιά διάβασα ένα κείμενο του Γιάννη Ξανθούλη, από τους αγαπημένους μου συγγραφείς που τον είχα και στο διδακτορικό μου που έλεγε ανάλογα πράγματα και κυκλοφόρησε ευρύτατα στο διαδίκτυο, για οποίο εξέφρασα τις αντιρρήσεις μου. Είπα χαριτολογώντας μιλώντας για την συνέντευξη της Ευθυμίου σε μια φίλη ότι τελικά είμαι πιο μαρξιστής από ό,τι νόμιζα. Συνειδητοποίησα ότι όλα τα βλέπουμε από μια ταξική σκοπιά. Αν πεις σε εκείνους που ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών δίπλα στα σούπερ μάρκετ να βρουν κάτι να φάνε, ή στους εμπόρους που έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά τους, ή στους άνεργους, ότι η σημερινή κρίση είναι πρωτίστως κρίση αξιών θα γελάσουν. Κι εγώ αν ήμουν πανεπιστημιακός και όχι ένας συνταξιούχος καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης, με κουτσουρεμένη τη σύνταξή μου, με κουτσουρεμένο το εφάπαξ μου και με αναμενόμενη επί πλέον περικοπή των επικουρικών ταμείων, δεν θα έγραφα τις παραπάνω γραμμές. Εδώ είναι ο σύνδεσμος
http://bit.ly/1s17wrf