Mohammad Ali-Talebi, The boots

Mohammad Ali-Talebi, The boots (1993)

http://www.imdb.com/name/nm0848017/

http://www.imdb.com/title/tt0103937/?ref_=nm_flmg_dr_7

  Του Mohammad Ali-Talebi έχουμε δει άλλα δυο έργα, το «Είσαι ελεύθερος» και «Ένα σακί ρύζι». Τρυφερή, συγκινητική ταινία, είναι, όπως και το «Ένα σακί ρύζι», μια ταινία αναζήτησης, το ίδιο όπως και το «Άσπρο μπαλόνι» του Τζαφάρ Παναχί σε σενάριο Αμπάς Κιαροστάμι, όπου παρακολουθούμε την οδύσσεια ενός μικρού κοριτσιού να βρει το χαρτονόμισμα που έχασε.

  Η μητέρα της Σαμανέ μάλλον είναι χήρα και όχι ζωντοχήρα, για να έχει το μικρό κοριτσάκι της (τον επόμενο χρόνο θα πάει σχολείο) μαζί της. Ως γνωστόν σε περίπτωση διαζυγίου στο μουσουλμανικό κόσμο τα παιδιά πάνε σχεδόν πάντα με τον πατέρα. Δουλεύει κοπτοραπτού, και κάποιες φορές παίρνει το κοριτσάκι της μαζί της στη δουλειά. Κάνει «έλεθρες» όμως (είμαι στην Κρήτη και φρεσκάρω τις κρητικές μου λέξεις) και πιέζεται από το αφεντικό να μην την παίρνει μαζί της. Την αφήνει συχνά στη γειτόνισσα, αλλά και εκεί κάποιες φορές τσακώνεται με το δικό της κοριτσάκι και κάνουν μικροζημιές, και μέχρι να κοπάσει η ένταση αναγκάζεται να την παίρνει μαζί της. Το αφεντικό, καλόψυχος κατά βάθος, κάνει τα στραβά μάτια.

  Η μητέρα της Σαμανέ της αγοράζει ένα ζευγάρι κόκκινες μπότες. Καθώς είναι λίγο μεγάλες για το πόδι της, της φεύγει η μία στο λεωφορείο με το οποίο πηγαίνουν σπίτι. Κοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας της, και έτσι καμιά τους δεν παίρνει χαμπάρι την απώλεια. Το αντιλαμβάνεται η μητέρα της όταν την ξεντύνει για να τη βάλει να κοιμηθεί. Γυρνάει και ψάχνει στους δρόμους μήπως τη βρει, άφαντη.

  Η Σαμανέ είναι βυθισμένη σε απελπισία. Πείθει τη φίλη της να πάνε να την ψάξουν. Από το φόβο μη χαθούν, το άλλο κοριτσάκι, αφού δεν μπορεί να την πείσει να σταματήσουν την αναζήτηση, γυρνάει πίσω.

  Η Σαμανέ χάνεται. Μετά από ένα κωμικό επεισόδιο όμως την βρίσκει η γειτόνισσα που είχε αναλάβει τη φύλαξή της.

  Παρακολουθούμε και την ιστορία της χαμένης μπότας, που καταλήγει σε ένα χώρο συγκέντρωσης σκουπιδιών, όπου καίγονται σε ένα κλίβανο.

  Το κοριτσάκι επιμένει να φοράει στο ένα πόδι παπούτσι και στο άλλο την μπότα, πράγμα που δημιουργεί προβλήματα. Η μητέρα της την πείθει να τη δωρίσει σε ένα αγοράκι που έχει χάσει το πόδι του και κυκλοφορεί με δεκανίκι. Όμως είναι κόκκινη, κοριτσίστικη, δεν την θέλει. Τη δίνει στο σκουπιδιάρη. Αυτός του λέει ότι είχε βρει το ταίρι της και το είχε πάει στα σκουπίδια. Το παιδάκι με το ένα πόδι θα αρχίσει κι αυτό την αναζήτηση. Θα πείσει ένα άλλο αγοράκι που είναι κάτι σαν φύλακας στον χώρο των σκουπιδιών να ψάξουν μαζί. Η ταινία τελειώνει με το αγοράκι να παραδίδει το ζευγάρι τις μπότες στη Σαμανέ. Αυτή χοροπηδάει πάνω κάτω στην αυλή ενθουσιασμένη που βρέθηκε και η άλλη μπότα. Όταν καταλαγιάζει ο ενθουσιασμός και πηγαίνουν στην πόρτα να ευχαριστήσουν το αγοράκι, αυτό έχει εξαφανιστεί. Κοιτάζουν στο δρόμο, δεν φαίνεται πουθενά.

  Τρυφερή ταινία, στην οποία βλέπουμε, όπως και σε όλες τις ιρανικές, την απουσία του «κακού», με όλους τους ανθρώπους να έχουν μια ξεχωριστή ανθρωπιά.