Κι άλλες μαντινάδες-Φταίει αυτή που τα ’χει (σελ. 75)

Φταίει αυτή που τα ’χει

  Δεν έχει σημασία ποιοι συνειρμοί με οδήγησαν σε αυτή την ανάμνηση, όμως με οδήγησαν. Αντιγράφω μια από τις πρώτες μου δημοσιεύσεις στα «Κρητικά», τα σημερινά «Κρητικά Επίκαιρα», τη φιλόξενη αυτή εφημερίδα που έχει δημοσιεύσει πάρα πολλές βιβλιοκριτικές μου για κρήτες συγγραφείς στα 32 χρόνια συνεργασίας μας. Η ημερομηνία της δημοσίευσης είναι 10-2-1982.

  «Ο συγχωρεμένος ο Νταντάλας (είναι ένας χρόνος που πέθανε, και, συμπληρώνω τώρα, νομίζω ήταν από τις Μοίρες ή από κάπου εκεί κοντά) δεν ήταν μόνο πλούσια μελωδική φλέβα (τον έχουν κατακλέψει επώνυμοι λυράρηδες) αλλά και ποιητική. Ακόμη, σαν γνήσιος καλλιτέχνης, ήταν και αρκετά μουρντάρης. Κάποτε στη θάλασσα, τάχα από αδεξιότητα, έβαλε χέρι στα στήθια μιας ζουμερής κυρίας. Το χαστούκι βέβαια δεν ήταν αρκετό, και η υπόθεση έφτασε στο Τμήμα. Ο ενωμοτάρχης που τον ήξερε, αφού άκουσε χαμογελώντας τα καθέκαστα, του είπε ότι θα του τη χαρίσει αν του πει μια μαντινάδα. Φυσικά αυτός δεν έχασε την ευκαιρία και τη σκάρωσε στο πι και φι.

  Δεν ξαναγγίζω στα βυζά κύριε νωματάρχη

  Δεν είναι αυτή καλή δουλειά μα φταίει αυτή που τα ’χει.