Abdolreza Kahani, Over there

Abdolreza Kahani, Over there (Aan ja, 2008)

  Το έργο ήταν έκπληξη για μένα. Ήμουν συνηθισμένος να βλέπω το πόσο η γυναίκα υποφέρει στην ισλαμική δημοκρατία του Ιράν κάτω από τους νόμους της σαρίας, και τώρα βλέπω ότι και ο άνδρας μπορεί να υποφέρει σε μια τέτοια κοινωνία. Όχι τόσο από τους νόμους όσο από την νοοτροπία και τον πουριτανισμό της κοινωνίας.

Ο άντρας έχει χωρίσει από τη γυναίκα του. Δεν ανεχόταν να τον βλέπει να παραδίδει μαθήματα πιάνου σε κοπέλες, ζηλεύει. Αλλά και μια κουτσομπόλα της πολυκατοικίας σχολιάζει κακόβουλα τις επισκέψεις των μαθητριών του, δημιουργώντας προβλήματα στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που νοικιάζουν. Όμως αυτή είναι η δουλειά του, είναι μουσικός.

Αφού βρίσκεται πια σε διάσταση με τη γυναίκα του αποφασίζει να φύγει για την Αμερική. Έχει βγάλει κίτρινη κάρτα, πρέπει όμως σε 10 μέρες να έχει πάει εκεί και να πληρώσει τα χρήματα που απαιτούνται αλλιώς τη χάνει. Έχει βγάλει ήδη το εισιτήριο. Όμως δεν θα μπορέσει να φύγει αν δεν δώσει πίσω την προίκα στη γυναίκα του. Έτσι οικοδομείται το σασπένς του έργου: θα βρει τα χρήματα; Αυτή του κατάσχει δικαστικά το αυτοκίνητό του, πηγαίνει κρυφά και του αδειάζει το διαμέρισμα, όμως αυτά που παίρνει είναι μόνο ένα μέρος.

Της υπόσχεται ότι θα επιστρέψει από την Αμερική να της δώσει πίσω τα λεφτά της προίκας, όμως αυτή στην πραγματικότητα θέλει να τον εκδικηθεί εμποδίζοντάς τον να φύγει. Κάποιος που του χρωστάει χρήματα δεν μπορεί (ή απλά προφασίζεται ότι δεν μπορεί) να του τα επιστρέψει, χρήματα που θα έφταναν για την επιστροφή της προίκας. Απρόθυμα δέχεται να ακολουθήσει μια παράνομη διαδικασία, αλλά δεν έχει χρήματα να προπληρώσει ούτε γι’ αυτήν. Στο τέλος παραιτείται, αποφασίζει να μείνει και να αντιμετωπίσει το δικαστήριο, για τη μη επιστροφή της προίκας. Κάποια στιγμή μαθαίνουμε ότι η ποινή μπορεί να είναι μέχρι και δεκαπέντε χρόνια φυλακή. Μαζί με τα γράμματα τέλους ακούμε ότι επειδή σχολίασε ένα κορίτσι που ήλθε να κάνει μαθήματα πιάνου λέγοντας, τι ήρεμο κορίτσι που είναι, η οικογένεια της γυναίκας του θέλει να τον αφανίσει. Φαντάσου τι θα γινόταν αν έλεγε «τι ωραίο κορίτσι», όπως θα έλεγε κάποιος της δικής μας κουλτούρας· αυτό βέβαια στη δική μας κουλτούρα θα περνούσε περίπου απαρατήρητο από τη σύζυγο, το πολύ πολύ μια κρεβατομουρμούρα το βράδυ.

Έχουμε γράψει και για το επόμενο έργο του Kahani, το Twenty, όπου και εκεί βλέπουμε το σασπένς πάνω στο χρονικό όριο: ο ιδιοκτήτης έχει αποφασίσει να κλείσει το εστιατόριό του σε 20 μέρες. Θα το κλείσει; Τι θα γίνουν τελικά οι υπάλληλοί του; Επειδή για ένα ανεξήγητο λόγο σε μένα τα μικρά γράμματα στο blog μου γίνανε κεφαλαία, και όσες προσπάθειες κι αν κάνω δεν λένε να αλλάξουν, παραπέμπω στην ιστοσελίδα μου όπου κάνω συνολικές αναρτήσεις, βάζοντας τα έργα κατά χρονολογική σειρά.