Ali Vazirian, God is close

Ali Vazirian, God is close (2006)

  Είναι το δεύτερο θρησκευτικό έργο που βλέπω. Ξεκινάει σαν μια κομεντί, κομεντί αλά ιρανικά, που όμως δεν τελειώνει σε happy end.

O Reza, ένας απλοϊκός νεαρός σε κάποια απομονωμένη περιοχή, κάνει τον ταξιτζή με το μηχανάκι του. Όταν φτάνει η νεαρή δασκάλα, την ερωτεύεται. Την πηγαινοφέρνει καθημερινά στο σχολείο. Όμως, μαθαίνουμε κάποια στιγμή, αυτή είναι αρραβωνιασμένη. Ο Reza πέφτει σε μαύρη απελπισία. Δεν τρώει, δεν κοιμάται, δεν ξυρίζεται πια, η μητέρα του ανησυχεί. Τον πηγαίνει σε ένα τέμενος όπου υφίσταται μια πνευματική μεταμόρφωση.

Κάποια στιγμή συναντάει τη δασκάλα. Έχει χωρίσει με τον άντρα της, είναι διαθέσιμη, είναι προφανές ότι τον θέλει, όμως αυτός είναι πια δοσμένος στο Θεό.

Ο Θεός είναι κοντά. Αν ήταν πιο μακριά ο Reza θα εύρισκε την επίγεια ευτυχία.

Και στο άλλο έργο που είδα, το Salma and the apple (2011) του Habib Bahmani, ο ήρωας, ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει αρκετά κοινά σημεία με τον Reza, αρνείται την κοπέλα για χάρη του Θεού. Όμως σ’ αυτήν ο έρωτας βρίσκεται σε τρίτο πλάνο.

Απογοητευτικό το τέλος της ταινίας του Bazirian, δεν μου άρεσε.

Το τέλος, γιατί αν αφαιρέσουμε το τέλος η ταινία είναι πολύ καλή.