Hadjid Hamidian, Haj Ghorban Soleimani-Plectrums of love

Hadjid Hamidian, Haj Ghorban Soleimani-Plectrums of love

Να ευχαριστήσω άλλη μια φορά τον ιρανό φίλο μου Hoji Fred που με ενημερώνει για τον ιρανικό κινηματογράφο. Αυτή τη φορά με ενημέρωσε για την ιρανική μουσική. Με παρέπεμψε στο youtube, όπου σε δυο μέρη, 1^ο και 2^ο, βρίσκεται ανηρτημένο ένα εικοσάλεπτο ντοκιμαντέρ για τον Haj Ghorban Soleimani, με τίτλο «Πείροι της αγάπης» (στον πείρο στηρίζεται η χορδή ενός οργάνου και με αυτόν κουρδίζεται). Ο Soleimani, όπως διαβάζω στη βιογραφία του την οποία έχω επικολλήσει από κάτω, είναι το τέλειο παράδειγμα του Bakhshi. Στο youtube βρήκα και άλλα βίντεο για το Μπαχσί.

Δυο πράγματα έχω να σχολιάσω από το ντοκιμαντέρ.

Ακούμε τον Σολεϊμανί να λέει ότι αυτός πήρε μόνο μια γυναίκα, δεν έκανε το λάθος του πατέρα του να πάρει δυο. Ο λόγος; Η φτώχεια.

Λέει επίσης ότι ένας μουλάς του είπε ότι δεν είναι σωστό να παίζει το dotar (το μουσικό όργανο με το οποίο παίζεται το bakhshi, και μοιάζει περίπου με λαούτο). Ήταν τότε 42-43 χρονών.

Έκανε 16 χρόνια να παίξει.

Τότε τον πλησίασε ένας άλλος μουλάς και τον ρώτησε γιατί δεν παίζει. Αυτός του απάντησε τι του είπε εκείνος ο μουλάς. –Έκανε λάθος, του λέει, να ξαναρχίσεις να παίζεις. –Μα είναι αμαρτία. –Εγώ θα είμαι υπεύθυνος για την αμαρτία σου.

Έτσι ξανάρχισε, κοντά στα εξήντα του.

Είναι όντως αμαρτία;

Είμαι πεπεισμένος πώς είναι, αλλιώς γιατί αυτοί οι φονταμενταλιστές να απαγορεύσουν τη μουσική στους κατοίκους του Tibuktu όταν το κατέλαβαν; Το μάθαμε από την τελευταία, ομώνυμη ταινία του Abderrahmane Sissako που παρουσιάσαμε πρόσφατα.

Τώρα ξαναδιάβασα την ανάρτησή μου, γράφω για τραγούδι, δεν θυμάμαι την ταινία αλλά σίγουρα η απαγόρευση περιλαμβάνει και τη μουσική.

Είμαι βέβαιος και από το παρακάτω ανέκδοτο. Το κάνω αντιγραφή από ένα blog.

Ένας μουσουλμάνος μπήκε σε ένα ταξί κάπου στην Αθήνα. Ζήτησε κοφτά από την ταξιτζή να απενεργοποιήσει το ραδιόφωνο επειδή, όπως συνάγεται από τη θρησκευτική διδασκαλία του, δεν πρέπει να ακούει μουσική, γιατί την εποχή του προφήτη δεν υπήρχε μουσική. Ο ταξιτζής σβήνει ευγενικά το ραδιόφωνο, σταματάει το ταξί και ανοίγει την πόρτα. Οπότε ο Μουσουλμάνος τον ρωτάει: «Ε, τι κάνεις;» Και ο οδηγός απαντάει: «Στην εποχή του προφήτη δεν υπήρχαν ταξί, γι’ αυτό κατέβα και περίμενε μια καμήλα να σε πάρει.

Και η βιογραφία, με αντιγραφή και επικόλληση από το youtube.

Haj Ghorban Soleimani was born in 1920 in Aliabad, a small village in the north of Ghuchan in northern Khorasan. Of Turkish origin, he has lived all his life in Aliabad whose inhabitants are in majority Turkish speaking. A musician as well as a farmer, capable of singing in Persian, Turkish, and Kurdish, Soleimani is the perfect example of the bakhshi. He is one of the last great living bards. He learned his art from his father, who, in turn, was taught by his own father. True to tradition, Soleimani has been the teacher of his only son Alireza. The sons of Alireza, in turn, already hold promise despite their youth and follow diligently the teachings of their grandfather and father.