Το έργο είναι
κωμωδία, αρκετά μαύρη όμως.
Ο Guimba έχει σφετεριστεί την εξουσία σε ένα χωριό κάπου στην Αφρική. Βλέπουμε
πυροβόλα όπλα, αλλά είναι σαν τα καρυοφύλλια, που έπρεπε κάθε φορά να γεμίζεις
με μπαρούτι την κάνη. Είναι αυταρχικός κυβερνήτης. Έχει σκοτώσει τη γυναίκα του
και την κόρη του. Κάποια στιγμή θα σκοτώσει και το γιο του.
Ο γιος του είναι νάνος. Από τότε
που ο πατέρας του κατέλαβε την εξουσία δεν μεγάλωσε ούτε πόντο. Είναι
κανονισμένο να παντρευτεί την όμορφη Κάνι, όμως αυτός είναι ερωτευμένος με τα
τροφαντά πισινά της μητέρας της. Ευκαιρία για τον πατέρα του που καλοβλέπει τη
μέλλουσα νύφη του και θέλει να την παντρευτεί ο ίδιος. Προσπαθεί να πείσει τον πατέρα
της να χωρίσει τη γυναίκα του για να την παντρευτεί ο γιος του. Αυτός φυσικά
αρνείται και εξορίζεται. Η αγανάκτηση του κόσμου όμως φουσκώνει όλο και
περισσότερο, πράγμα που θα οδηγήσει κάποια στιγμή στο χαμό του. Το ότι είναι
σπουδαίος μάγος (καταφέρνει και προκαλεί μια έκθλιψη ηλίου) δεν θα τον σώσει.
Η κωμωδία αυτή μου θύμισα τις «Κούκλες» του Τακέσι Κιτάνο. Εκεί το έργο
ξεκινάει σαν κουκλοθέατρο και συνεχίζει σε κανονικό έργο. Εδώ το έργο ξεκινάει σαν αφήγηση του griot, ο οποίος είναι κάτι σαν ραψωδός-παραμυθάς, για να συνεχιστεί με τη
δραματοποίηση της ιστορίας του.
No comments:
Post a Comment