Όπως
και με τα κείμενα έτσι και με τις ταινίες, δεν απολαμβάνεις μόνο αλλά μαθαίνεις
κιόλας. Βλέποντας το «Ζήσε και γίνε» έμαθα στην εισαγωγή της ταινίας για την Operation
Moses, την «Επιχείρηση Μωυσής», μέσω της οποίες λοιμοκτονούντες Εβραίοι της
Αιθιοπίας (μαύροι, απόγονοι του Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαββά) σε
στρατόπεδα προσφύγων στο Σουδάν μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ. Κάποιοι χριστιανοί
δήλωσαν εβραίοι για να γλιτώσουν. Αργότερα, όσους ανακάλυψαν, τους έστειλαν
πίσω.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο
διαδραματίζεται η ιστορία. Η μητέρα του Σλομόν (Σολομώντα) στέλνει το παιδί της
με μια Εβραία, που το δικό της παιδί πέθανε, για να γλιτώσει. Η σκηνή του
δισταγμού του παιδιού και η επιμονή της μητέρας που το διώχνει στην αρχή της
ταινίας είναι εντυπωσιακή.
Οι Αιθίοπες Εβραίοι δεν ήσαν χωρίς προβλήματα
στο Ισραήλ. Καθώς δεν είχαν κάνει περιτομή στην πατρίδα τους, πιέζονταν τώρα να
την κάνουν. Επιπλέον αντιμετώπιζαν τον ρατσισμό των λευκών Ισραηλιτών.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό υπάρχει και μια
ιστορία αγάπης, ανάμεσα στον μαύρο Σλομόν και στην λευκή Σάρα. Τα σύνορα της
αγάπης είναι διπλά εδώ: θρησκευτικά και φυλετικά. Όμως και τα δυο υπερπηδούνται.
Θα μαρτυρήσουμε το τέλος: τη συγκινητική
συνάντηση του Σλομόν με τη μητέρα του στο στρατόπεδο προσφύγων. Με μια κραυγή
χαράς της μητέρας και με ένα πανοραμικό πλάνο από ψηλά τελειώνει η ταινία.
No comments:
Post a Comment