Mohammad Reza Fazeli, The last single

Mohammad Reza Fazeli, The last single (2010)

  Δεν γέλασα τόσο σ’ αυτή την ταινία όσο με τις δυο προηγούμενες, όχι γιατί δεν ήταν τόσο καλή όσο γιατί δεν ήταν ακριβώς κωμωδία, αλλά έκλινε περισσότερο προς την κομεντί. Είχε κάτι από σαιξπηρική κωμωδία, και το μοτίβο της σταχτοπούτας αντεστραμμένο.

  Η κοπέλα, σύμφωνα με τη διαθήκη του πατέρα της, δεν θα τον κληρονομήσει παρά μόνο αν παντρευτεί πριν τα τριάντα της κάποιον τον οποίον εγκρίνει ο συμβολαιογράφος, η μητέρα της και η θεία της. Της μένουν λιγότερες από τριάντα μέρες. Θα καταφέρει να βρει κανέναν; Οι δυο προηγούμενοι υποψήφιοι απορρίφτηκαν, γιατί ήταν ολοφάνερα προικοθήρες.

  Στην απελπισία της θα πείσει έναν νέο, ο οποίος έχει κάνει επανειλημμένες προσπάθειες να παντρευτεί αλλά πάντα το προξενιό σκάλωνε σε κάτι, μάλλον επειδή, όπως υποπτεύεται η θεία, δεν θέλει κατά βάθος ο χήρος πατέρας του να αποχωριστεί το μονάκριβο γιο του. Με τον νέο αυτόν γνωρίστηκε επεισοδιακά, καθώς κόντεψε να τον σκοτώσει με το αυτοκίνητό της, και με τον οποίο τσακώθηκε άγρια. Στο τέλος βέβαια θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλο. Ο συμβολαιογράφος την ώρα του γάμου της αποκαλύπτει ότι ο πατέρας της είχε τροποποιήσει τη διαθήκη, την οποία τροποποίηση δεν έπρεπε να μάθει παρά μόνο εκείνη τη στιγμή: δεν υπήρχε πια όρος να παντρευτεί για να τον κληρονομήσει. Ο πατέρας της ήθελε να παντρευτεί από έρωτα, κι έτσι είχε τη δυνατότητα να αρνηθεί την τελευταία στιγμή. Όμως αυτή είπε το ναι.

  Ανάλαφρη, χιουμοριστική, ευχάριστη, μας άρεσε και αυτή η ταινία.