Goran Radovanović, Enklava

Goran Radovanović, Enklava (2015)

  Τελικά οι σέρβοι έχουν έναν εξαιρετικό κινηματογράφο. Τον Μακαβέγιεφ και τον Κουστουρίτσα τους ήξερα από παλιά, αλλά πρόσφατα με εντυπωσίασαν ο Ντραγκόγιεβιτς και ο Γκολουμπόβιτς. Το ίδιο με εντυπωσίασε και ο Γκοράν Ραντοβάνοβιτς με τους «Εγκλωβισμένους».

Η ταινία αναφέρεται στο δράμα των σέρβων που έχουν παγιδευτεί ως μειονότητα στο Κοσσυφοπέδιο. Η σύγκρουση των δύο κοινοτήτων έχει αντίκτυπο και στα παιδιά. Όμως τα παιδιά ξεχνάνε εύκολα. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που τον παγίδευσε κάτω από την καμπάνα, αλλά και που χάρη σ’ αυτόν ελευθερώθηκε.

Ο παππούς δεν θέλει να φύγει, θέλει να πεθάνει εκεί που γεννήθηκε. Μαζί του μένει ο γιος του και ο εγγονός του. Η κόρη του όμως με την εγγονή του έχουν εγκατασταθεί στο Βελιγράδι. Όταν μαθαίνουν ότι ο παππούς πεθαίνει θα πάνε να τον δουν. Όμως δεν θα τον προλάβουν ζωντανό.

Δεν είναι εύκολη η διάβαση μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον. Ούτε και για τον παππά, που τον καλούν να τον θάψει. Ευτυχώς που υπάρχει μια ειρηνευτική δύναμη για να αποτρέπει τα χειρότερα.  

Τελικά όλοι θα φύγουν για τη Σερβία, μαζί με τον νεκρό του παππού που θα ταφεί σε σερβικό έδαφος.

Ξεριζωμός, αλλά αναπόφευκτος. Ο εγγονός, για τους συμμαθητές του στο καινούριο του σχολείο είναι ο «αλβανός».

Στα συν της ταινίας πρέπει να προσθέσουμε και την σπαραξικάρδια μουσική της Ελένης Καραΐνδρου, που την υπογράφει μαζί με την Irena Popović.