Nima Beltijeh, Utopie

Nima Beltijeh, Utopie (2014)

Η ταινία υπάρχει στο youtube

Άλλη μια σύμπτωση: Βλέπω την ταινία μετά τα γεγονότα που συνέβησαν στην Κολωνία, και το μένος που έχει ξεσπάσει κατά των μεταναστών.

Ο Babak με τη μητέρα του είναι πρόσφυγες, σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Περιμένουν την απόφαση του δικαστηρίου, αν θα τους δεχθούν ως πολιτικούς πρόσφυγες ή όχι. Η ζωή είναι δύσκολη, ο Μπαμπάκ καταφέρνει να βρει μια δουλειά σε ένα καφέ, η μητέρα όμως όχι. Εργαζόταν ως babysitter στο Ιράν, εδώ όμως η γνώση της αγγλικής είναι απαραίτητη. Νοσταλγεί την πατρίδα.

Κάποια στιγμή τους ανεβάζουν το νοίκι. Δεν είναι δυνατόν να τα βγάλουν πέρα, ο φίλος του Babak που μεσολάβησε για να βρει δουλειά τους προτείνει να συγκατοικήσουν. Θα δεχτούν μετά από κάποιες αντιρρήσεις, μην τον ξεβολέψουν.

Βλέπουμε και άλλους ιρανούς μετανάστες που τα έχουν καταφέρει, κάποιοι μάλιστα πάρα πολύ καλά. Ο Babak φλερτάρει με την κόρη ενός τέτοιου.

Θα απορρίψουν το αίτημά τους για πολιτικό άσυλο. Σε δυο μήνες θα πρέπει να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν τους έπεισαν τα χαρτιά που τους έδωσε ο Babak για να αποδείξει ότι είναι πολιτικός ακτιβίστας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι διώκονται πολιτικά για να γίνουν δεκτοί ως πολιτικοί πρόσφυγες, χωρίς να είναι πραγματικά. Ο άλλος δρόμος, να κάνουν αίτημα ως κανονικοί μετανάστες, είναι πολύ πιο δύσκολος, αφού προϋπόθεση τώρα πια για να σε δεχθούν σε οποιαδήποτε χώρα είναι να ξέρεις τη γλώσσα.

Ο Babak έχει αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο. Έχει γράψει ένα γράμμα και το αφήνει στο φίλο του με την εντολή να το διαβάσει στη μητέρα του μετά από παρέλευση κάποιων ημερών. Το γράμμα αυτό είναι αποχαιρετιστήριο: δεν σκοπεύει με κανένα τρόπο να γυρίσει στο Ιράν. Προηγουμένως ο φίλος του είχε κολλήσει αφίσες με τη φωτογραφία του ως εξαφανισθέντα.

Στις τελευταίες σκηνές τον βλέπουμε να βαδίζει το δρόμο προς την Ουτοπία, ένα δρόμο γεμάτο χιόνι. Καταριέται τον πατέρα του που τους εγκατέλειψε. Έψαχνε κι αυτός τη δική του Ουτοπία, και δεν είχε καταφέρει τη μητέρα του να τον ακολουθήσει.

Θα τα καταφέρει;

Έτσι φαίνεται προς το παρόν. Σε μια τελευταία σκηνή τον βλέπουμε στο κάθισμα του συνοδηγού ενός αυτοκινήτου, στον ίδιο χιονισμένο δρόμο. Κάποιος σταμάτησε και τον πήρε. Ένα ζευγάρι ζάρια-μπιμπελό που κρέμονται μπροστά στο παρμπρίζ ταλαντεύονται ανάμεσα στο πέντε-τρία και στις τριάρες.