Krzysztof Kieślowski, La double vie de Véronique

Krzysztof Kieślowski, La double vie de Véronique (1991)

  Οι ταινίες με ανοιχτό τέλος δεν είναι πολλές, όπως και οι ταινίες με διπλό τέλος. Ταινίες όμως με ίδια πρόσωπα αλλά δυο εκδοχές στην πλοκή έχω δει μόνο μία, τη «Sliding doors». Και καθώς η τελευταία μου ανάρτηση είχε να κάνει με αυτή την ταινία με το τόσο πρωτότυπο σενάριο είπα να ξαναδώ και μιαν άλλη με επίσης πολύ πρωτότυπο σενάριο. Αυτή είναι η «Διπλή ζωή της Βερόνικα» του Κριστόφ Κισλόφσκι.

Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με δυο Βερόνικες, που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό· και η ταινία ξεκινάει με τη ζωή της μίας, που είναι πολωνέζα.

Οι δυο Βερόνικες διασταυρώνονται ελάχιστα. Η γαλλίδα Βερόνικα, σε μια εκδρομή στην Πολωνία, μέσα από το πούλμαν με το οποίο ταξιδεύουν, παίρνει φωτογραφίες. Σε μια από αυτές είναι και η πολωνέζα.

Η πολωνέζα Βερόνικα έχει ωραία φωνή. Δεν έχει κάνει ειδικές σπουδές, αλλά σε μια οντισιόν αυτήν προσλαμβάνουν. Έχει όμως πρόβλημα καρδιάς. Μια κρίση που τη βρίσκει στο δρόμο καταφέρνει να την ξεπεράσει. Όχι όμως και τη δεύτερη, που τη βρίσκει ενώ τραγουδάει σε μια συναυλία. Πέφτει κάτω νεκρή.

Και η ταινία συνεχίζεται με τη ζωή της γαλλίδας Βερόνικα. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, που τα επεισόδια μέχρι να ευοδωθεί είναι εξίσου πρωτότυπα με την συνολική σύλληψη της ταινίας. Οι δυο Βερόνικες διασταυρώνονται πάλι όταν ο φίλος της γαλλίδας, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που τράβηξε στην Πολωνία διαπιστώνει την ομοιότητα της φίλης του με την κοπέλα που βλέπει σε μία. Όχι, δεν είναι αυτή, τον διαβεβαιώνει, το παλτό που φοράει δεν είναι δικό της.

Η ταινία δεν οδηγεί σε κανένα μεταφυσικό στοχασμό σαν αυτόν στον οποίο οδηγεί ο «Απρόσμενος έρωτας», όπως είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας «Sliding doors», όμως είναι εξαιρετικά πρωτότυπο το στήσιμο της πλοκής της, έχοντας σαν θέμα κάτι που είναι σε όλους γνωστό, ότι υπάρχουν άτομα που μοιάζουν πάρα πολύ. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να περάσουμε για γνωστό μας ή φίλο μας κάποιον που του μοιάζει καταπληκτικά.

Θυμήθηκα, φοιτητής, που ήμουν στο Ιπποκράτειο με εγχείρηση ρινικού διαφράγματος. Ξαφνικά δέχομαι την επίσκεψη ενός αγνώστου. –Ξέρεις, μου λέει, μια νοσοκόμα μου είπε ότι σ’ αυτό τον θάλαμο βρίσκεται κάποιος με τον οποίο μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό, και ήλθα να το διαπιστώσω.

Όντως μοιάζαμε πολύ.