Pawel Pawlikowski, My summer of love

Pawel Pawlikowski, My summer of love (2004)

Για να δω μια ταινία πρέπει να έχω κάποιο κίνητρο. Κάποιες φορές βλέπω πακέτο όλες τις ταινίες ενός σκηνοθέτη, δηλαδή όσες έχω, για να σχηματίσω μια πλήρη εικόνα γι’ αυτόν. Κίνητρο για να δω «Το καλοκαίρι του έρωτά μου» είναι ότι είχα δει μια άλλη ταινία του Pawlikowski, την «Ίντα», που μου άρεσε.

Βλέποντάς τη σκέφτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά στο μοτίβο της «Σταχτοπούτας», αλλά στο λεσβιακό.

Η Μόνα κατάγεται από ταπεινή, φτωχή οικογένεια. Ζει με τον αδελφό της ο οποίος, μετά από μια παραβατική ζωή, το έριξε στη θρησκεία. Ο πατέρας τους τούς εγκατέλειψε, η μητέρα τους πέθανε από καρκίνο. Ο φίλος της, παντρεμένος με παιδιά, την εγκαταλείπει στην αρχή της ταινίας. Είναι πολύ δυστυχισμένη. Και τότε συναντάει την Ταμσίν, η οποία κατάγεται από μεγαλοαστική οικογένεια. Κάνει διακοπές με τον πατέρα της σε μια σπιταρόνα. Η Μόνα, εγκαταλειμμένη, πέφτει στην αγκαλιά της.

Βλέπουμε διάφορες σκηνές-επεισόδια από τη σχέση των δυο κοριτσιών. Είδα και το παραψυχολογικό πείραμα με το ποτηράκι. Αυτό ήταν που με οδήγησε στη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου «Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα». Καλούν το πνεύμα της νεκρής αδελφής της Ταμσίν.

Η Ταμσίν λέει ότι αν την εγκαταλείψει η Μόνα θα την σκοτώσει. Η Μόνα λέει ότι αν την εγκαταλείψει η Ταμσίν θα την σκοτώσει και μετά θα αυτοκτονήσει και η ίδια. Ορκίζονται και οι δυο ότι δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ η μια την άλλη.

Και η μεγάλη ανατροπή, με ένα εντυπωσιακό εφέ απροσδόκητου.

Η Μόνα παρατάει τον αδελφό της για να φύγει μαζί με την Ταμσίν. Μαζί της κουβαλάει τη βαλίτσα με τα πράγματά της. Τι διαπιστώνει όμως όταν φτάνει σπίτι της; Όλα όσα της είχε πει ήταν ψέματα. Η δήθεν πεθαμένη αδελφή της για την οποία είχε χύσει μαύρο δάκρυ είναι ζωντανή. Της ζητάει μάλιστα το μπλουζάκι της, που της είχε χαρίσει η αδελφή της. Όλα ήταν στημένα για να την ρίξει στην αγκαλιά της, ώστε να έχει ερωτικό σύντροφο στις καλοκαιρινές της διακοπές. Τώρα πρέπει να επιστρέψει στο σχολείο.

-Μα δεν περάσαμε ωραία; Της λέει προσπαθώντας να απαλύνει τον πόνο της από την ξαφνική τροπή που πήραν τα πράγματα.

Πηγαίνουν σε ένα ποταμάκι, εκεί όπου κάνοντας μπάνιο πρωτοφιλήθηκαν, για μια τελευταία συνάντηση. Θα χαριεντιστούν. Όμως ξαφνικά η Μόνα την αρπάζει και της χώνει το κεφάλι μέσα στο νερό. Αυτή αγωνίζεται να απελευθερωθεί.

Θα την πνίξει;

Ποια είναι η αφηγηματική προσδοκία;

Μάλλον αυτό.

Όμως η αναμονή δεν κρατάει πολύ. Την παρατάει και η άλλη βγάζοντας το κεφάλι της από το νερό παίρνει βαθιές ανάσες.

Ναι, δεν ζούμε την ηρωική εποχή της τραγωδίας, ζούμε την αστική εποχή του δράματος.

Στην τελευταία σκηνή βλέπουμε την Μόνα απελπισμένη να παίρνει το δρόμο της επιστροφής κουβαλώντας πίσω της τη βαλίτσα της.

Μπορούμε να βγάλουμε κάποιο επιμύθιο από αυτό το έργο;

Ναι, να είστε επιφυλακτικοί με τους ανθρώπους. Πολλοί δεν είναι αυτό που φαίνονται. Και υπάρχουν άτομα απίστευτης κακίας.

Πολύ μου άρεσε η ταινία.