Shamim Sarif, I can’t think straight

Shamim Sarif, I can’t think straight (2008)

Μια ακόμη σύμπτωση από αυτές που μου συμβαίνουν. Μόλις είχα γράψει για την ταινία του Pawel Pawlikowski «My summer of love» και είδα την ταινία «I can’t think straight», χωρίς να ξέρω ότι και αυτή είχε σαν θέμα τον λεσβιακό έρωτα.

Η Tala ζει στο Λονδίνο με τους χριστιανούς παλαιστίνιους γονείς της. Είναι πλούσια οικογένεια. Ετοιμάζεται να παντρευτεί στην Ιορδανία με τον τέταρτο αρραβωνιαστικό της. Γίνονται οι ετοιμασίες του γάμου και αυτή επιστρέφει στο Λονδίνο όπου συναντάει την Leyla, μια βρεττανοϊνδή μουσουλμάνα. Πηγαίνουν εκδρομή μαζί, και κοιμούνται μαζί. Η υποψία τους για την σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα επιβεβαιώνεται. Ερωτεύονται η μια την άλλη.

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Η Tala φοβάται το σκάνδαλο που θα έχει αντίκτυπο στο status των γονιών της και δεν θέλει να τους μιλήσει για τη σεξουαλική της ιδιαιτερότητα. Για την Leyla όμως, που το βιβλίο της είναι έτοιμο να εκδοθεί, δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Θα ομολογήσει απερίφραστα στους γονείς της ότι είναι λεσβία. Η μάνα της θα πάθει σοκ, όμως ο πατέρας θα αγκαλιάσει με κατανόηση την κόρη του. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια, είναι απλά μια σεξουαλική ιδιαιτερότητα.

Θα χωρίσουν γιατί η Tala δεν είναι έτοιμη να μιλήσει στους γονείς της. Μακριά της όμως συνειδητοποιεί πόσο είναι ερωτευμένη, και θα κάνει τελικά το μεγάλο βήμα, να ομολογήσει και αυτή στους γονείς της την σεξουαλική της ιδιαιτερότητα. Και έχουμε επανάληψη της σκηνής που είδαμε και με τους γονείς της Leyla. Η μητέρα παθαίνει σοκ, ο πατέρας είναι γεμάτος κατανόηση.

Η Leyla παρουσιάζει το βιβλίο της. Στο τέλος της παρουσίασης υπογράφει αντίτυπα. Κάποια γυναίκα την πλησιάζει για να της υπογράψει το βιβλίο. –Γεια, για την Αμίνα σας παρακαλώ. –Αμίνα… ασυνήθιστο όνομα.

Αστειεύεται. Η Αμίνα, η μητέρα του Μωάμεθ, είναι ό,τι για μας η Μαρία, η μητέρα του Χριστού.

Μετά πλησιάζει η Τάλα. –Τι όνομα να βάλω; ρωτάει, γιατί με χαμηλωμένο το κεφάλι δεν την έχει αντιληφθεί. –Στην Τάλα.

Το τελευταίο εμπόδιο στη σχέση τους έχει πέσει, αφού ομολόγησε και αυτή στους γονείς της την σεξουαλική της ιδιαιτερότητα.

Σε αντίθεση με την ταινία του Pawlikoski εδώ έχουμε happy end.

Και οι δυο πρωταγωνίστριες είναι ινδικής καταγωγής, και μπορώ να υποθέσω, μη μουσουλμάνες.

Υπάρχουν κάποιες σκηνές που δεν θα τις χαρακτήριζα τολμηρές. Όμως όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά.

Αν δεν τον ξέρετε και αυτό, να σας το πω. Η σαρία, ο μουσουλμανικός νόμος, καταδικάζει την ομοφυλοφιλία με θάνατο.  

Πολύ καλή ταινία, με αρκετές χιουμοριστικές πινελιές.

Α, ναι, μην το ξεχάσω, στην ταινία ακούσαμε για greek salad και φέτα. Δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε, ξέρω ότι έχουν πέραση στους ξένους, όπως και ο μουσακάς.