Δεν τις πήρα χαμπάρι, είναι και άλλες φωτογραφίες. Δίπλα αριστερά στον αργαλειό, το πέτρινο με τη λακουβίτσα κάτω είναι το θρομύλι, Μέσα μπαίνει ο άρδακτος (αν θυμάμαι καλά έτσι λέγεται), και μέσα από τον άρδακτο περνούσαν τα μασούρια (κομμάτια από καλάμι). Σ' αυτά τύλιγαν το νήμα δίνοντας περιστροφική κίνηση στον άρδαχτο με την ένωση του αντίχειρα με τον δείκτη σε σχήμα όμικρο. Τα μασούρια έμπαιναν μετά, αφού είχαν τυλίξει σ' αυτά το νήμα, στη σαϊτα, την οποία έσπρωχνε η ανυφαντού ανάμεσα στα δυο επίπεδα του νήματος (στημόνι) από την μια άκρη στην άλλη, και μετά η ανυφαντού κτυπούσε τα πέταλα και τα επίπεδα άλλαζαν, το άνω πήγαινε κάτω και το κάτω πάνω και φυλάκιζαν το νήμα που είχε αφήσει ενδιάμεσα η σαϊτα κατά τη διαδρομή της.
Δίπλα σε χήμα Π είναι το τυλιγάδι, όπου τύλιγαν το νήμα σε κουρούρα. Δίπλα είναι το αρδάχτι, που στην κάτω μεριά είναι το σφοντύλι για να του δίνει ισορροπία και βάρος. Στην κορφή υπήρχε κάτι σαν γάντζος. Εκεί η γυναίκα έβαζε το μαλλί, το οποίο τραβούσε από τη ρόκα (την κρατούσε κάτω από τη μασχάλη) και το έκανε σαν φυτίλι. Με τον αντίχειρα και τον δείκτη στριφογύριζε από αριστερά προς δεξιά το αρδάχτι, με το γάντζο το νήμα σφιγγόταν και γινόταν κλωστή που τυλιγόταν (μάλλον) στο αρδάχτι. Όταν γέμιζε το αρδάχτι με νήμα το τύλιγαν σε τόπι (σαν μικρή μπαλίτσα) και το περνούσαν μετά στο τυλιγάδι. Ακριβώς δίπλα από από το αρδάχτι είναι δυο σαϊτες, σε σχήμα πηρόγας. Από τη μια μεριά και την άλλη υπήρχαν από μια εγκοπή, όπου έμπαινε μια περόνι, μέσα στην οποία έμπαιναν τα μασούρια.
Όλα αυτά γράφηκαν έχοντας ταυτόχρονα τηλεφωνική επαφή με το φίλο μου τον Γιώργη τον Μανιαδάκη
Όλα αυτά γράφηκαν έχοντας ταυτόχρονα τηλεφωνική επαφή με το φίλο μου τον Γιώργη τον Μανιαδάκη
Ξεχάσαμε τον χερόμουλο, αριστερά. Δυο πέτρινοι τροχοί. Ο κάτω είχε στη μέση ένα όρθιο ξύλο όπου σοφίλιαζε ο πάνω τροχός, που έχει την τρύπα που φαίνεται. Ο πάνω τροχός είχε στην περιφέρεια μια λακκούβα, όπου έμπαινε ένα ξύλο (νομίζω το έλεγαν ξυλίκι), και με αυτό τον έβαζαν σε περιστροφική κίνηση. Στη λακκούβα στη μέση έριχναν το σιτάρι το οποίο αλεθόταν και γινόταν χόντρος (πληγούρι). Χόντρος με τους χοχλιούς είναι το αγαπημένο μου έδεσμα.
No comments:
Post a Comment