Thursday, May 11, 2017

Alexandre Aja, The 9th life of Louis Drax (Η ένατη ζωή του Λουί Ντραξ, 2016)



Alexandre Aja, The 9th life of Louis Drax (Η ένατη ζωή του Λουί Ντραξ, 2016)


Από σήμερα στους κινηματογράφους.
  Ο εννιάχρονος Λουί Ντραξ μας λέει ότι είναι επιρρεπής στα ατυχήματα. Μας αναφέρει διάφορα ατυχήματα που έχει πάθει. Είναι όμως έτσι;
  Η ανατροπή θα γίνει στο τέλος βέβαια. Πάντως μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί πολύ τυχερός. Η μητέρα του τού λέει ότι είναι σαν τις γάτες, εννιάψυχος (εμείς λέμε επτάψυχος), όμως, συμπληρώνει, έχει εξαντλήσει ήδη τις 8 ζωές του.
  Φαίνεται ότι στο ένατο ατύχημα δεν την γλίτωσε. Ο γιατρός τον θεώρησε νεκρό. Ο νοσοκόμος που τον μετέφερε στον νεκρικό θάλαμο μόνο που δεν έπαθε συγκοπή όταν τον είδε να σηκώνεται από το φορείο (Ένας αιγύπτιος, πριν χρόνια, το έγραψαν οι εφημερίδες, δεν ήταν τόσο τυχερός: έπαθε συγκοπή).
  Η ταινία κινείται βασικά σε δυο αφηγηματικά επίπεδα, με τα επεισόδιά τους να αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Στο κύριο αφηγηματικό επίπεδο έχουμε συχνές αναδρομές. Στο άλλο βλέπουμε τις συνεδρίες που έχει ο Λουί με έναν ψυχίατρο, ο οποίος μάλιστα είναι και υπνωτιστής.
  Τα κύρια πρόσωπα του έργου, εκτός από τον Λουί, είναι η μητέρα του, η όμορφη Sarah Gadon, ο πατέρας του, ο γιατρός που τον περιθάλπει και ο ψυχίατρος που είπαμε.
  Στην αρχή του έργου υπάρχουν αρκετές πινελιές χιούμορ. Το φανταστικό θα προβάλλει προς το τέλος. Και βέβαια έχουμε τα απροσδόκητα και τις ανατροπές, εγγενή σε ένα έργο θρίλερ.
  Δεν έχω διαβάσει το «Novum organum» του Francis Bacon, αλλά έχω διαβάσει για τα «είδωλα» στα οποία αναφέρεται σ’ αυτό στην «Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας» του Μπέρτραντ Ράσελ. Ένα τέτοιο είδωλο για παράδειγμα είναι η τάση του ανθρώπου να πιστεύει ότι υπάρχει μεγαλύτερη τάξη στα φυσικά φαινόμενα από όση υπάρχει πραγματικά. Δεν ξέρω αν συμπεριλαμβάνει στα είδωλά του και το «Να πιστεύουμε ότι η όμορφη γυναίκα είναι καλή»· γιατί στο έργο ακούσαμε την ατάκα: «Πίστευε (ο γιατρός) ότι επειδή η μαμά είναι τόσο όμορφη, είναι και καλή».
  Όμως ο μικρός έκανε λάθος.
  Η μαμά δεν ήταν κακή, ήταν άρρωστη.
  Παρόλο που η διατύπωση υποβάλει την ιδέα ότι το είδωλο αυτό ανήκει στην κατηγορία «Τα είδωλα της σπηλιάς», δηλαδή στις προκαταλήψεις που διαμορφώνει κάθε άτομο ξεχωριστά με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες, μάλλον ανήκει στα «είδωλα της φυλής», στις προκαταλήψεις δηλαδή που είναι φυλογενετικά ριζωμένες σε όλους τους ανθρώπους. Ας θυμηθούμε τα παραμύθια που διαβάσαμε στα παιδικά μας χρόνια, η όμορφη καλή νεράιδα και η άσχημη κακιά μάγισσα.
  Πολύ καλό θρίλερ, μου άρεσε.

No comments:

Post a Comment