Stanley Kubrick, Dr. Strangelove or how I learned to stop worrying and love the bomb (S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα, 1964).

Stanley Kubrick, Dr. Strangelove or how I learned to stop worrying and love the bomb (S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα, 1964).

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Επανέκδοση και αυτή, αποτελεί μια από τις καλύτερες ταινίες του Στάνλεϋ Κιούμπρικ και μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Πήτερ Σέλερς, σε ένα τριπλό ρόλο.

  Το θέμα που θίγει η ταινία είναι ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Το έζησαν στο κόκαλό τους οι αμερικάνοι, αλλά και όλος ο κόσμος, την προηγούμενη χρονιά με την κουβανική κρίση. Και το ερώτημα που θίγει η ταινία είναι: πόσο μπορεί να εξασφαλίσει η κόκκινη γραμμή (η απ’ ευθείας τηλεφωνική σύνδεση των δυο προέδρων), αλλά και τα άλλα συστήματα ασφαλείας, ότι δεν θα υπάρξει πυρηνικό ολοκαύτωμα αφού ένας τρελός μπορεί να τα αχρηστεύσει;

  Ο τρελός αυτός είναι ο διοικητής μιας βάσης. Μου άρεσε πολύ ο Πήτερ Σέλερς στο ρόλο του υποδιοικητή, καθώς προσπαθούσε να χειριστεί αυτό τον τρελάρα.

  Μια κωμωδία έχει happy end. Έχει και έρωτα. Εδώ βλέπουμε μόνο ένα λαγουδάκι, τη γραμματέα ενός στρατηγού ο οποίος συναγωνίζεται στην τρέλα τον διοικητή της βάσης. Και το τέλος δεν είναι χάπι. Το πυρηνικό ολοκαύτωμα τελικά δεν αποτρέπεται. Αλλά καθώς ξέρουμε ότι το έργο είναι κωμωδία-σάτιρα δεν μας ψυχοπλακώνει.

  Υπέροχες ερμηνείες, έξυπνοι διάλογοι, και ένας σκηνοθέτης που δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Αν δεν την έχετε δει πρέπει οπωσδήποτε να τη δείτε. Αλλά και εσείς που την είδατε να την ξαναδείτε. Εγώ την ξαναείδα.