Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Ένας από τους ήρωες της νιότης μου, ο Ζαν Πωλ
Μπελμοντό, είναι ο «περιθωριακός» επιθεωρητής που διώκει αμείλικτα τους
εγκληματίες. Βέβαια το «αφεντικό» του δεν είναι ενθουσιασμένος με τις
ανορθόδοξες μεθόδους του (συνηθισμένο το μοτίβο του αστυνομικού που παρεκκλίνει
από την αστυνομική ορθοδοξία), ιδιαίτερα όταν ρίχνει στη θάλασσα διακόσα κιλά ηρωίνη,
έτσι τον μεταθέτει σε άλλη πόλη. Όμως πάλι θα μπλεχτεί με τον Μενατσί, τον
έμπορο ναρκωτικών που αντιμετώπισε στη Μασσαλία.
Το σασπένς για την τελική αναμέτρηση με τον
Μενατσί είναι αρκετά αδύνατο. Δεν μας απασχολεί εξάλλου, αφού βλέπουμε τον Μπελμοντό
να μπλέκεται σε διάφορα επεισόδια, σε κάποια με αρκετό χιούμορ. Δυο φορές τον
βλέπουμε να καταδιώκει, πεζός. Αναρωτήθηκα, δεν θα υπάρξει και καταδίωξη με
αυτοκίνητα; Τελικά την είδαμε και αυτήν. Περισσότερο όμως τον βλέπουμε να
σπάζει στο ξύλο τους παράνομους.
Δεν φανταζόμουν ότι ο Μπελμοντό ήταν
πενηντάρης, καθώς διάβασα ότι δεν χρησιμοποίησε κασκαντέρ στην πτώση του από το
ελικόπτερο πάνω στο ταχύπλοο που μετέφερε τα ναρκωτικά. Πριν ξεκινήσω να γράφω
αυτό το σημείωμα έψαξα στη βικιπαίδεια και είδα ότι γεννήθηκε το 1933. Άξιος,
να τα εκατοστίσει.
Μόνο για τον Μπελμοντό αξίζει να (ξανα)δείτε
την ταινία.
Κάποια στιγμή λέω να τον ξαναδώ στο «Με
κομμένη την ανάσα» του Γκοντάρ.
No comments:
Post a Comment