Vittorio de Sica, La ciociara (Η ατιμασμένη, 1961)

Vittorio de Sica, La ciociara (Η ατιμασμένη, 1961)

Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  «Δυο γυναίκες» είναι ο αγγλικός τίτλος, ο ίδιος με τον τίτλο του μυθιστορήματος του Μοράβια του οποίου είναι μεταφορά στη μεγάλη οθόνη, ενώ διαβάζω στο αγγλικό λήμμα της βικιπαίδειας ότι ο ιταλικός σημαίνει «Η τσιοτσιάραινα», όπως θα λέγαμε η γεραπετρίτισσα. Όμως δεν συνάντησα πουθενά το όνομα ciociaro, ενώ σε ένα λεξικό διαβάζω ότι ciocia σημαίνει «σαντάλια που δένονται με κορδόνια». Άρα λοιπόν ciociara θα πει αυτή που φορά αυτού του τύπου τα σαντάλια. Ξαναβλέποντας σκηνές από την ταινία παρατηρώ ότι όντως η Σοφία Λώρεν φοράει τέτοια σαντάλια. Όσο για τον ελληνικό τίτλο, μου φάνηκε αρκετά άστοχος, μια και μπορεί να παραπέμπει σε πάρα πολλά πράγματα. Το ίδιο και το «βιασμένη», υποπερίπτωση της ατιμασμένης, που μπορεί να σημαίνει βιασμό από έναν άγνωστο, ένα θείο, ένα φίλο ή ένα γείτονα, ή από τα στρατεύματα κατοχής (αφρικανοί στρατιώτες που πολεμούσαν στο πλευρό των συμμάχων). Ο αγγλικός τίτλος είναι πιο σχετικός, μια και στο έργο βλέπουμε δυο γυναίκες, τη Σοφία Λώρεν και την δεκατριάχρονη κόρη της, την οποία πήρε από τη Ρώμη που βομβαρδιζόταν συνεχώς για να πάνε στο χωριό της, την Αγία Ευφημία. Εκεί θα συναντήσει τον 27χρονο Ζαν Πωλ Μπελμοντό (τον είδαμε πρόσφατα, πενηντάρη, στον «Περιθωριακό») ο οποίος θα την ερωτευθεί.

  Και εδώ το στόρι υποχωρεί μπροστά στο φόντο, που είναι καταστάσεις και επεισόδια περίπου τυπικά στην ιταλική επαρχία την εποχή που η Ιταλία ήταν υπό γερμανική κατοχή και τα στρατεύματα των συμμάχων προέλαυναν. Πείνα, φόβος, βομβαρδισμοί, εκτελέσεις, λιποταξίες (δυο ιταλοί και ένας ρώσος), με κορύφωση τον βιασμό των δυο γυναικών.

  Δεν έχουμε διαβάσει το μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, αλλά η ταινία είναι εξαιρετική.