Thursday, October 5, 2017

Claire Denis, Η λιακάδα μέσα μου (Un beau soleil interieur, Let the sunshine in, 2017)

Claire Denis, Η λιακάδα μέσα μου (Un beau soleil interieur, Let the sunshine in, 2017)


Από σήμερα στους κινηματογράφους.
  Πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει σαν μεταφορά τον τίτλο ενός έργου του Μοντέστ Μουσόργκσκι, «Εικόνες από μια έκθεση». Εικόνες από τη ζωή μιας σαραντάρας, (ή πενηντάρας;) βλέπουμε σ’ αυτό το έργο, που αποτελεί μεταφορά ενός έργου του Ρολάν Μπαρτ, «A Lover's Discourse: Fragments». Επαγγελματικά, είναι ζωγράφος. Στην προσωπική της ζωή, είναι χωρισμένη με μια δεκάχρονη κόρη. Στην ταινία βλέπουμε τις διάφορες σχέσεις της: με έναν τραπεζίτη, με έναν νεαρό κάπως φευγάτο, με έναν ηθοποιό… και διάφορα φλερτ της.
  Είναι ευτυχισμένη; Ο τέως άνδρας της, τον οποίο έδιωξε, δεν το πιστεύει. Η κόρη τους του λέει ότι κάθε βράδυ η μαμά κλαίει.
  Θα συναντήσει τον πραγματικό έρωτα; Καμιά από τις σχέσεις της δεν την ικανοποιεί. Και στο τέλος θα καταφύγει στην καφετζού, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ. Της μιλάει για πιθανές μελλοντικές σχέσεις της που δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν από την ταινία, και της δίνει σοφές συμβουλές.
  Μεγάλο ατού της ταινίας η Ζιλιέτ Μπινός, που κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του θεατή παρά την έλλειψη ενός στόρι με το συναφές σασπένς. 


No comments:

Post a Comment