Buster Keaton, Our hospitality (1923)

  Έχουμε δει αρκετά έργα του Μπάστερ Κήτον, από παλιά, και έτσι δεν έχουμε γράψει γι’ αυτά. Έχουμε γράψει μόνο για το «Sherlock Jr.» που είδαμε πρόσφατα στο σχολείο του σινεμά.

  Την ταινία την έχω ξαναδεί, και πιστεύω ότι σιγά σιγά θα ξαναβλέπω ταινίες του Μπάστερ Κήτον και θα γράφω δυο λόγια γι’ αυτές.

  Το θέμα της ταινίας είναι η βεντέτα δύο οικογενειών. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα υπήρχε και στην Αμερική βεντέτα, αλλά για να την κάνει θέμα σε ταινία του ο Μπάστερ Κήτον μάλλον εξακολουθούσε να υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα. Η βεντέτα αυτή δεν λήγει πάνω στα φέρετρα των δυο αγαπημένων όπως στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά μπροστά στους νεόνυμφους και στον παπά που μόλις έχει εκτελέσει την τελετή του γάμου. Μπορεί να πει κανείς ότι ο πατέρας και τα αδέλφια της νύφης την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενοι… αλλά αυτό το ξεχνάμε, μπροστά στις απολαυστικές σκηνές που απολαύσαμε. 

  Εξαιρετικός όπως πάντα ο Μπάτερ Κήτον, βλέπουμε και εδώ το αγαπημένο του μοτίβο, το μοτίβο της καταδίωξης. Και κάποιες επικίνδυνες σκηνές, διάβασα, τις έπαιξε χωρίς κασκαντέρ.

  Περισσότερα για την ταινία στον σύνδεσμο της βικιπαίδειας.