Garth Davis, Lion (2016)

Garth Davis, Lion (2016)

  Προβλήθηκε στο στέκι του Γαλατσίου «Αμπάριζα» χθες βράδυ.

  Η μαμά πηγαίνει να δουλέψει, αλλά το ίδιο και ο Γκουντού, ο μεγάλος αδελφός· δηλαδή τι μεγάλος, δωδεκάχρονος, ίσως λίγο παραπάνω. Ο εξάχρονος αδελφός του, ο Σαρού, επιμένει να τον πάρει μαζί του, να δουλέψει κι αυτός. Τελικά ο Γκουντού υποχωρεί και τον παίρνει. Όμως όταν φτάνουν στον προορισμό τους τον Σαρού τον έχει πάρει ο ύπνος. Τον ξυπνάει, αλλά αυτός θέλει να ξανακοιμηθεί. Του λέει να μην το κουνήσει από το παγκάκι όπου βρίσκεται μέχρι να γυρίσει. Τον Σαρού τον παίρνει ο ύπνος για λίγο, ξυπνάει, δεν βλέπει τον Γκουντού, και αρχίζει να τον ψάχνει παντού. Πού να τον βρει βέβαια. Στο τέλος τον παίρνει πάλι ο ύπνος σε ένα βαγόνι τραίνου. Ξυπνάει όταν το τραίνο έχει ήδη φύγει. Αδύνατον να κατέβει. Και το τραίνο σταματάει στην Καλκούτα.

  Θα χαθεί στη μεγάλη πολιτεία, θα κινδυνέψει από απαγωγείς παιδιών, αλλά τελικά θα καταλήξει στην αστυνομία. Αυτή θα τον παραδώσει σε ένα κέντρο όπου μένουν χαμένα παιδιά και θα ψάξουν να βρουν τους γονείς του. 1600 χιλιόμετρα μακριά μένουν, είναι αδύνατον. Και τελικά θα υιοθετηθεί από μια οικογένεια αυστραλών. Μεγάλος πια θα αναζητήσει τους δικούς του. Με το google earth θα καταφέρει τελικά να εντοπίσει το μέρος που έμενε. Και θα πάει να τους βρει. Και τους βρίσκει. Όμως μόνο τη μητέρα του και την αδελφή του, ο Γκουντού έχει πεθάνει.

  Φανταζόμαστε τη θλίψη της μητέρας του, αλλά αυτό που διαβάζουμε στα γράμματα τέλους είναι ανατριχιαστικό: ο Γκουντού σκοτώθηκε το ίδιο βράδυ που χάθηκε ο αδελφός του. Διπλό το χτύπημα για τη μάνα.

  Είχε ήδη σκοτωθεί όταν ξύπνησε ο Σαρού στο παγκάκι; Ή σκοτώθηκε καθώς έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το αδελφάκι του; Δεν θυμάμαι να φάνηκε στην ταινία.

  Και το άλλο που διαβάζουμε είναι επίσης ανατριχιαστικό: κάθε χρόνο χάνονται στην Ινδία περίπου 80.000 παιδιά.  

  Ηθικό δίδαγμα: να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στη φύλαξη των παιδιών σας. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το κακό.

  Πολυβραβευμένη ταινία, άρεσε σε κριτικούς και κοινό.

  Θα κάνω επικόλληση από τη βικιπαίδεια αυτά που έγραψε ο Σαλμάν Ρασντί («Σατανικοί στίχοι») για την ταινία.

  Novelist and critic Salman Rushdie thought highly of the film stating that while he often lacked interest in films nominated for an Oscar, this year he rooted for Lion, believing that "I would like it to win in every category it’s nominated for and in most of the categories it isn’t nominated for as well." Noting that he wept "unstoppably" while viewing the film, Rushdie said that he is "frequently suspicious of Western films set in contemporary India, and so one of the things that most impressed me about Lion was the authenticity and truth and unsparing realism of its Indian first half. Every moment of the little boy’s journey rings true – not an instant of exoticism – and as a result his plight touches us all. Greig Fraser’s cinematography portrays the beauty of the country, both honestly and exquisitely [...] Dev Patel and Nicole Kidman, in the film’s Australian second half, give wonderful performances too.