Feng Xiaogang, Be there or be square (不见不散, 1998).

Feng Xiaogang, Be there or be square (不见不散, 1998).

Εν όψει της προβολής της ταινίας «Δεν είμαι η μαντάμ Μποβαρί» από την Πέμπτη 14-12-2017 γράφουμε για όλες του τις ταινίες. Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την δεύτερη ταινία του «The dream factory».

  Ιδιωματική φράση ο κινέζικος τίτλος, θα τη μεταφράζαμε στα ελληνικά «μη φύγεις επειδή δεν με είδες ακόμη να έρχομαι, να με περιμένεις, ή καλύτερα, αν αργήσω μη φύγεις, να με περιμένεις». Τη φράση την ακούσαμε δυο φορές στην ταινία.

  Αισθηματική κομεντί η τρίτη ταινία του Φενγ Σιάογκανγκ, με θέμα τους hua qiao, τους κινέζους της διασποράς.

  Ο Λιου Γιουάν κάνει όποια δουλειά βρει στο Λος Άντζελες όπου έχει μεταναστεύσει. Θα συναντήσει την Λι Τσινγκ, της οποίας η δουλειά είναι να φυλάει το σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας ταϊβανέζων που λείπουν. Σπίτι ελληνικού ρυθμού, ακούμε. Και όταν θα της προτείνει να της κάνει το τραπέζι σε ένα εστιατόριο, το εστιατόριο αυτό λέγεται Λίντο, και είναι ελληνικό.

  Βλέπουμε διάφορα επεισόδια, κωμικά και μη (το να πέσουν θύματα ληστείας δεν είναι καθόλου κωμικό), που δείχνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κινέζοι μετανάστες στην Αμερική, τη διαφορά της κουλτούρας, τα γλωσσικά προβλήματα, κ.ά.

  Συμπαθούνται, αλλά κανείς δεν κάνει το πρώτο βήμα. Να είναι ζήτημα κουλτούρας; Στο μεταξύ τους βλέπουμε σε διάφορες δουλειές. Αυτός βοηθάει ένα κινηματογραφικό συνεργείο πράγμα που στάθηκε η αιτία της γνωριμίας τους, πουλάει τάφους, αυτή δουλεύει σαν καθαρίστρια, έπειτα ανοίγει ένα ανθοπωλείο, κάποια στιγμή θα κάνουν μαθήματα κινέζικης γλώσσας σε παιδιά κινέζων μεταναστών και σε αστυνομικούς που εποπτεύουν μια περιοχή όπου οι περισσότεροι είναι κινέζοι και οι ίδιοι δεν ξέρουν κινέζικα, ίσα ίσα να μάθουν κάποιες φράσεις της δουλειάς.

  Ακούμε τον Λιου να εξηγεί στους μικρούς του μαθητές γιατί οι κινέζοι βάζουν πρώτα το επίθετο (μονοσύλλαβο πάντα) και μετά το όνομα (δισύλλαβο τις περισσότερες φορές. Τώρα ξέρετε ότι το Φενγκ είναι το επώνυμο του σκηνοθέτη και το Σιάογκανγκ το όνομα). «Από σεβασμό στους προγόνους. Οι αμερικάνοι κάνουν το αντίθετο γιατί σέβονται μόνο τον εαυτό τους. Το βρήκατε ενδιαφέρον αυτό που σας είπα;».  «Όχι», απαντάνε εν χορώ. Ακούσαμε δυο άλλες τέτοιες κωμικές απαντήσεις, αντίθετες από αυτές που θα περίμενε.

  Από τα πιο κωμικά επεισόδια είναι εκεί που ο Λιου παριστάνει τον τυφλό, για να την συγκινήσει. Θα συναντηθούν μετά από ένα χρόνο. Της στέλνει μήνυμα, και ανάμεσα στα άλλα της γράφει: «Μη φύγεις επειδή δεν με είδες ακόμη να έρχομαι, να με περιμένεις».

  Και τον περιμένει. Όταν όμως τον βλέπει να λοξοκοιτάζει μια γκόμενα που περνάει πιο δίπλα καταλαβαίνει ότι την δούλεψε. Άλλη μια φορά θα την δουλέψει με τον ίδιο τρόπο, λέγοντάς της ότι ετοιμάζεται να παντρευτεί.

  Τελικά θα πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου όταν το αεροπλάνο με το οποίο επιστρέφουν στο Πεκίνο θα αντιμετωπίσει πρόβλημα. Σίγουρα θα πέσει και θα συντριβεί, σκέφτονται. Φυσικά δεν θα συμβεί τίποτα τέτοιο.

  Απολαυστικότατη κωμωδία, αμφιβάλω αν παίχτηκε ποτέ στην Ελλάδα.