Doleo, ergo sum

Doleo, ergo sum

  Υπάρχουμε; Και πώς μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό;

  Ο κινέζος Zhuangzi αμφιβάλει. Μπορεί, λέει, να είμαστε στο όνειρο μιας πεταλούδας.

  Ο Descartes πιστεύει ότι βρήκε την απόδειξη: Cogito, ergo sum. Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.

  Εγώ βρήκα μια άλλη απόδειξη: υπάρχουμε πέρα από κάθε αμφιβολία, όταν νοιώθουμε την ύπαρξή μας να μας βαραίνει. Μια βαθειά κατάθλιψη που οδηγεί σε σκέψεις αυτοκτονίας αποτελεί μια απόδειξη για την ύπαρξή μας, καθώς θέλουμε να την ξεφορτωθούμε. Το ίδιο και ένας συνεχής αφόρητος πόνος, αν και όχι για όλους. Κάποιοι όμως αυτοκτόνησαν γιατί δεν άντεχαν τον πόνο.

 Πώς μου ήλθαν οι παραπάνω σκέψεις.

 Δυο φίλοι μου, το έμαθα μάλιστα την ίδια μέρα (μια ακόμη από τις συμπτώσεις που μου συμβαίνουν), υπέφεραν από αφόρητους πόνους από έρπη ζωστήρα. Έμαθα ότι υπάρχει εμβόλιο, αλλά ένας φίλος μου γιατρός μου είπε για ένα νέο, πιο αποτελεσματικό, εμβόλιο που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην Αμερική, το Shingrix. Συνιστάται για τους πάνω από πενήντα χρονών. Θα το κάνω μόλις έλθει και στην Ελλάδα.

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην έχει πονέσει με τα δόντια του. Εγώ υποφέρω κατά διαστήματα από πόνους στη μέση, ενώ υπέφερα κάποτε από φοβερούς πόνους στην ωμοπλάτη. Έτσι κατέληξα σε μια άλλη απόδειξη για την ύπαρξη, νομίζω πιο πειστική: Doleo, ergo sum. Πονάω, άρα υπάρχω.