Comedy, drama, romance χαρακτηρίζει την ταινία το IMDb. Για comedy δεν μου
φάνηκε, ελάχιστα είναι romance, όσο για drama, εμάς τους έλληνες μας μπερδεύει. Drama δεν είναι το
δράμα, αλλά αυτό που εμείς λέμε
κοινωνική ταινία, και αυτή την ταινία θα τη χαρακτήριζα κοινωνική.
Ο τίτλος είναι αρκετά εύστοχος. Βλέπουμε πολλές
γυναίκες και δυο μόνο άνδρες.
Ο Κάρτερ είναι ένας εικοσιεξάχρονος νεαρός,
δυο χρόνια μικρότερος από τον Adam Brody που τον υποδύεται. Συγγραφέας πορνοσεναρίων, μόλις
τον εγκατέλειψε η κοπέλα του (την υποδύεται η Elena Anaya), η πρώτη γυναίκα. Η μητέρα του, η δεύτερη
γυναίκα, προσπαθεί να τον παρηγορήσει. Μόλις έχει πάρει τηλέφωνο η γιαγιά του
(την υποδύεται η συμπατριώτισσά μας, η Ολυμπία Δουκάκη), η τρίτη γυναίκα, που ζει
μόνη και δεν νοιώθει και τόσο καλά. Ευκαιρία να πνίξει τη θλίψη του, θα πάει να
της συμπαρασταθεί και ταυτόχρονα θα ασχοληθεί με τη συγγραφή ενός έργου που
έχει στο νου του εδώ και χρόνια. Εκεί θα γνωρίσει την Σάρα (τέταρτη γυναίκα,
την υποδύεται η Meg Ryan), που μένει με τις δυο της κόρες,
την δεκαεπτάχρονη Λούσυ που την υποδύεται η δεκαεπτάχρονη επίσης Kristen Stewart (η πέμπτη
γυναίκα) και την δεκατριάχρονη Paige (η έκτη γυναίκα). Ο δεύτερος άνδρας είναι ο άνδρας
της Σάρας.
Ο σκηνοθέτης ψυχογραφεί με ακρίβεια τους χαρακτήρες,
με την τυπικότητα της ηλικίας τους και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν: τη μικρή
Paige, που
βιάζεται να γίνει μεγάλη, τη Λούσυ, που διστάζει να φιλήσει το αγόρι με το
οποίο φλερτάρει και ο οποίος θα τα φτιάξει με άλλη, τη μητέρα, που έχει διπλή
στενοχώρια, για την κατάσταση της μητέρας της και για τη θλίψη του γιου της, την
ηλικιωμένη γιαγιά, με τις ιδιοτροπίες και την κατάθλιψή της, τον Κάρτερ, με την
απελπισία της εγκατάλειψης από την κοπέλα του, και τέλος τη Σάρα, μια γυναίκα
που πρέπει να αντέξει όχι μόνο την απιστία του συζύγου της αλλά και το πρόβλημα
του καρκίνου του μαστού. Ο Κάρτερ της συμπαραστέκεται, και θα αναπτυχθεί μια
τρυφερή, σχεδόν ερωτική σχέση μεταξύ τους, ενώ θα αποθαρρύνει το φλερτ της Λούσυ,
που θα βρει τελικά τον κατάλληλο σύντροφο. Αλλά και αυτόν δεν θα τον αφήσει
μόνο ο σκηνοθέτης, θα του βρει σύντροφο, αλλά στο τέλος.
Στην ταινία βλέπουμε και τα τέσσερα στοιχεία
τα οποία ο Ίρβιν Γιάλομ θεωρεί ότι βρίσκονται στη βάση όλων των ψυχολογικών
προβλημάτων: οι ανθρώπινες σχέσεις (μας συγκινεί η τρυφερότητα των σχέσεων που
αναπτύσσονται ανάμεσα στα πρόσωπα της ταινίας), ο έρωτας (τον βλέπουμε κυρίως
σαν ματαίωση, αλλά και σαν πλήρωση), το νόημα της ζωής και ο φόβος του θανάτου
(η Σάρα θα ξεφύγει τελικά).
Και μια ατάκα από την ταινία: «Θα ήθελα να
ήμουν σαν αυτούς που παίρνουν τη σοκολάτα και την τρώνε μέσα στο σουπερμάρκετ».
Ήμουν ένας από αυτούς, αλλά νόμιζα ότι ήμουν
ο μόνος. Όταν πήγαινα για ψώνια στο lidl πάντα έπαιρνα μια σοκολάτα (έχει
πολύ φτηνές), την έτρωγα και στο ταμείο έδινα το περιτύλιγμα για να κτυπήσουν
το barcode. Όσο κι αν πίεζα τον εαυτό μου να σταματήσω αυτή τη συνήθεια, δεν μπορείς
να θέλεις να αδυνατίσεις και να τρως σοκολάτες, δεν τα κατάφερνα. Στο τέλος τα
κατάφερε ο security. Με πλησιάζει και μου λέει ότι απαγορεύεται. –Μα έτσι κάνω πάντα, του λέω.
Ανένδοτος αυτός.
Από τότε έχω γλιτώσει μπόλικες θερμίδες και
το lidl έχασε κάποια ευρώ.
Όμως ο λόγος είναι για την ταινία. Πολύ μας άρεσε.
No comments:
Post a Comment