James Foley, Fifty shades darker (2017)

James Foley, Fifty shades darker (2017)

  Δεν πρόλαβα να δω τις «Fifty shades freed» («Πενήντα αποχρώσεις του γκρι: απελευθέρωση», παίζεται από χθες στους κινηματογράφους) στη δημοσιογραφική προβολή και είπα να δω τις «Fifty shades darker», το δεύτερο μέρος της τριλογίας· που δεν είναι ακριβώς τριλογία, όπως π.χ. αυτή του Λούκα Γκουαντανίνο (το τρίτο μέρος της τριλογίας της σεξουαλικής επιθυμίας με τίτλο «Να με φωνάζεις με το όνομά μου» παίζεται από χθες στους κινηματογράφους), αλλά μια ιστορία σε τρεις συνέχεις –ίσως και τέσσερις, δεν ξέρω.

  Είδα το πρώτο μέρος, αλλά αφού είχα διαβάσει το βιβλίο, τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι». Σαν αφηγηματολόγος αναρωτιόμουνα τι είχε αυτό το βιβλίο και είχε ξετρελάνει όλες τις γυναίκες-έστω, τις περισσότερες. Έστω, πάρα, μα πάρα πολλές.

  Ψάχνω να βρω την ανάρτηση, δεν βλέπω τίποτα. Προφανώς δεν θεώρησα σκόπιμο να γράψω για την ταινία. Εξάλλου εκείνη την εποχή δεν έγραφα για κάθε ταινία που έβλεπα. Ψάχνοντας τώρα στο διαδίκτυο βλέπω ότι είναι άλλου σκηνοθέτη, του Sam Taylor-Johnson.  Το βιβλίο ήταν ένα πορνό μυθιστόρημα για γυναίκες με προσχηματική πλοκή. Η ταινία αντίθετα ήταν ένα ρομάντζο, με λίγες, και όχι ιδιαίτερα τολμηρές, ερωτικές σκηνές. Δεν έχω διαβάσει τους άλλους δυο τόμους, αλλά αυτό που βλέπω στην κινηματογραφική μεταφορά του δεύτερου τόμου είναι ότι οι ερωτικές σκηνές εξακολουθούν να μην είναι ιδιαίτερα τολμηρές, υπάρχει όμως μια πιο καθηλωτική πλοκή, όσο είναι δυνατόν τουλάχιστον. Μια γυναίκα με ένα όπλο που πυροβολεί αποτελεί μια τομή στην κατά τα άλλα ακύμαντη πλοκή, ενώ μια βλάβη στο ελικόπτερο που θα οδηγήσει στην πτώση του, όχι όμως και στο θάνατο του Κρίστιαν και της συνοδού του, θυμίζει ταινία adventure.

  Λέω να μη μείνω στην ουρά, να δω και το τρίτο μέρος, που παίζεται τώρα στους κινηματογράφους. Αν το έχετε δει, αφήστε μου σχόλιο.