Lana and Lilly Wachowski, Matrix (1999)

Lana and Lilly Wachowski, Matrix (1999)

  Και αυτή την ταινία σχολιάζει ο Syd Field στο βιβλίο του «Τα θεμέλια της σεναριακής γραφής» και είπα να την ξαναδώ.

  Για ποιο λόγο;

  Υπήρχε μια ιδέα μέσα στην ταινία την οποία είχα αναπτύξει στο μυθιστόρημά μου «Το μυστικό των εξωγήινων». Γράφηκε το 1990, το απέρριψαν τρεις εκδοτικοί οίκοι, το διάβασαν τέσσερις φίλοι οι δυο από τους οποίους επώνυμοι συγγραφείς (στους οποίους δεν άρεσε), αναρτήθηκε στο blog του Λέξημα με κλειστά τα σχόλια, αλλά κάποια στιγμή σε μια αναβάθμιση που έμειναν ανοικτά κάποια με συμβούλεψε να το μεταφράσω στα αγγλικά και να βρω ατζέντη. Φυσικά δεν έκανα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τελικά εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΑΛΔΕ το 2014. Τώρα, αν με πιάσει το μεράκι, μπορεί να το κάνω σενάριο. Όχι βέβαια ότι πιστεύω πως θα γυριστεί ποτέ ταινία, αλλά έτσι, σαν άσκηση.

  Η ιδέα που είδα στο «Μάτριξ» και που είναι το κεντρικό θέμα στο βιβλίο μου βρίσκεται στη σκηνή με την μπαταρία. Αλλά ας μην την αναπτύξω εδώ, δεν είναι ο χώρος.

  Η ανθρωπότητα ολόκληρη έχει χακαριστεί από τον Μάτριξ και βρίσκεται υπό τον έλεγχό του. Κάποιοι ξέφυγαν και προσπαθούν να τον εξουδετερώσουν. Ο Μορφέας, ο επικεφαλής τους, πιστεύει ότι ο Κιάνου Ριβς (Neo, δηλαδή νέος το όνομά του στην ταινία) είναι ο εκλεκτός που θα οδηγήσει σε πέρας την αποστολή τους.

  Θα δούμε πολλές σκηνές δράσης, γρονθοκοπήματα, πυροβολισμούς και καταδιώξεις, που όμως βρίσκονται στη σφαίρα του φανταστικού με τις απιθανότητές τους. Στο βιβλίο διαβάζω ότι η ταινία «άνοιξε το δρόμο για την μελλοντική κατεύθυνση των ταινιών: τεχνολογία ενσωματωμένη σε μια κλασική, μυθολογική ιστορία που υπερβαίνει τη ζωή».

  Υποθέτω ότι όλοι την έχετε δει και σας άρεσε, όπως και σε μένα άλλωστε.