Μια ευχάριστη έκπληξη

Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν για μένα το παρακάτω κείμενο του φίλου μου του Γιώργη Λαμπράκη, που διάβασα μόλις τώρα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Ιεράπετρα 21ος αιώνας" και το οποίο αντέγραψα από το pdf σε word. Γιώργη, σε ευχαριστώ θερμότατα, αλλά έχεις μια ανακρίβεια. Γράφεις ότι είμαι "χωρίς το σύνδρομο του νεοπλουτισμού". Μακάρι να ήμουν πλούσιος και ας το είχα, όμως είμαι ένας φτωχός συνταξιούχος εκπαιδευτικός, και χαίρομαι πολύ που δεν μου μείωσαν τη σύνταξή μου. 

ΜΠΑΜΠΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ

Τον πρωτογνώρισα από τις στήλες των «Κρητικών επι-

καίρων» του φίλου Γιώργου Βαρβέρη, για τις βιβλιοκρι-

τικές του. Τον συνάντησα στην Ένωση Ιεραπετριτών.

Διάβασα τα βιβλία του και εντυπωσιάστηκα από το «Από την

αυτοκατανάλωση στη βιομηχανική παραγωγή», που αναφέ-

ρεται στο Κάτω Χωριό. Καταπληκτικά και τα άλλα πολλά του

βιβλία. Θυμούμαι κι εκείνη την καταπληκτική εκπομπή που

κάναμε για την «Κριτσωτοπούλα», από τα άπαντα του Διαλ-

λυνομιχάλη. Παίζει και λύρα, όχι επαγγελματικά, μα ακούγεται

περίφημα.

Άπειρα τα δημοσιεύματά του σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι

μάγκας, εδώ και χρόνια στα πολυμέσα και στο INTERNET. Ξέρει πολλές

γλώσσες, μέχρι και κινέζικα. Κριτικός της λογοτεχνίας, της ποίησης

και τώρα τελευταία του κινηματογράφου. Μελετά μέχρι τις παραγωγές

του σινεμά του Ιράν. Δόκτωρ της Φιλολογίας, συγγραφέας, τακτικός

επισκέπτης - κάτοικος Κάτω Χωριού, ευκαιριακός κηπουρός και

καλλιεργητής. Γνήσιος, ατόφιος Γεραπετρίτης, απλός, χωρίς το

σύνδρομο του νεοπλουτισμού των συμπατριωτών μας.

«Δερμιτζής» πάει να πει σιδεράς και εκτός από τον Μπάμπη έχομε

τον Πρύτανη Μιχ. Δερμιτζάκη και τον πρώην βουλευτή Κωστή

Δερμιτζάκη, Φαρμακοποιό. Όνομα γνωστό και διαδεδομένο, λένε από

ένα γεννήτορα που άφησε πολλούς απογόνους. «Όποιος τσι κοντυλιές

γροικά του Δερμιτζή του Γιάννη, τα ενενήντα τα περνά τα εκατό τα

πιάνει», λέει ο μεγάλος, κι αυτός Δερμιτζάκης, ο Δερμιτζογιάννης.

Είναι άπειρες, όμως, οι ιδιότητες και δραστηριότητες του Μπάμπη

Δερμιτζάκη, που θα χρειαζόντουσαν πολλές σελίδες να αναφέρω.

Εκείνο που εκτιμώ ιδιαίτερα είναι ότι, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος

που δεν επιζητεί τη φιγούρα, την προβολή, τη διαφήμιση, περνάει

σχεδόν απαρατήρητος, όμως πολλοί ξέρομε την αξία και την

προσφορά του, που εξακολουθεί και συνεχίζεται.

Θα μπορούσα, γράφοντας για τον Μπάμπη, να συμβουλευτώ

άπειρα βιογραφικά του, γράφω ό,τι αισθάνομαι γι’ αυτόν, ελπίζω να

μη μανίσει. Είναι της δικής μου παλιάς γενιάς, που ακόμη δεν τάχει

ξεπουλήσει όλα στη σκοπιμότητα και στην πονηριά.

Θέλω να επισημάνω και να τονίσω ότι, εκτός από κάποιους

αυθάδεις και αλαζονικούς ‘‘βορέδες’’, κάποιους ρακοφονιάδες και

φραπεδιάρηδες, υπάρχει μια Ιεράπετρα πνευματική, διακεκριμένη,

κυρίως απόδημη που καρδιοχτυπά και λατρεύει τον τόπο μας. Μια

Ιεράπετρα με ανθρώπους, στην πόλη, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό

που ζει, εργάζεται και διακρίνεται σε όλους τους κλάδους της

οικονομικής και πνευματικής ζωής, με εξαιρετικές διακρίσεις στις

τέχνες και τον πολιτισμό. Μια Ιεράπετρα που δεν ‘‘πλαντάζει’’ από τον

αέρα των φυτοφαρμάκων των θερμοκηπίων, αλλά εμπνέεται από τις

καταγάλανες ακτές, τις ατέλειωτες φυσικές ομορφιές, τις αξίες και το

ήθος, τους αγώνες και θυσίες για λευτεριά, την πλούσια και ένδοξη

ιστορία του τόπου μας. Σαν το φίλο μου, τον Μπάμπη Δερμιτζάκη,

υπάρχουν άπειροι, σπουδαίοι και διακεκριμένοι, παλιοί και νέοι, δεν

αναφέρεται κανείς σε αυτούς, συνήθως απασχολεί την τοπική

επικαιρότητα τι θα πει η κάθε ‘‘κυρά-Κατίνα’’ ή τι ψευθιές θα αραδιάσει

ο κάθε πολιτικάντης.

Να κλείσω το σημείωμά μου με δυο μαντινιάδες του μεγάλου

Δερμιτζογιάννη:

«Ξανθές Γεραπετρίτισσες, μελαχρινές, σταράτες,

ολημερίς κι ολονυχτίς πρεπίζουμε τσι στράτες».

«Γεράπετρος, οι πειρατές πάντα σε πυρπολούσαν,

μα οι αθοί τση λευτεριάς από τη στάχτη ανθούσαν».

Λέει και ο Καμινοκωστής απού το Σταυροχώρι:

«Στον κάμπο τση Γεράπετρος ο έρωτας φωλιάζει,

μέσα στα θερμοκήπια τ’ αυγά ντου ξεπουλιάζει».

Καλή Χρονιά…

Γράφει ο Γιώργος

Λαμπράκης- Λεβέντης

Aθιβολές